ŞARAPNEL +18

20

Sumru 'nun canının yanıyor olması kimsenin umrunda değildi. Özellikle de Kutay 'ın. Öyle düşünüyordu Sumru. Eğer kendini düşünüyor olsaydı, şu an o kızın yanında değil kendisinin yanında olurdu. Ama Kutay yanında değildi. Sumru gözlerini kapatarak olanları sindirmeye çalıştı.

Gözlerinin önünde kızla gitmişti.

Kutay gitmişti.

Fazla uzaklaşmamıştı ama sonuçta gitmişti. Hem de o kızla. Kendisiyle değil.

İşini halletmek için.

Ufak işi..

Ellerini alnına koyarak masaj yapmaya başladı Sumru. Berk onun iyi olmadığını görüyordu ama elinden gelen de pek bir şey yoktu. Tabi ki içinden Kutay 'ın bu hâline lanetler okumak dışında. " Hep böyleydi. " dedi Sumru kendini sakinleştirmek adına. " Biliyordum. Bu yeni öğrendiğim bir şey değil. Ama..Ama çok acıtıyor. Yemin ederim çok acıyor. Ben değil de bir başkası. Biliyor musun bana dokununca ateşe dokunmuş gibi kaçıyor yanımdan. " diyerek Berk 'in gözlerinin içine baktı  Sumru.

Herkesle yapıyordu işte, bir kez de kendisi olsa bu kişi olmaz mıydı?

Olmamıştı.

Yine ve yeniden reddedilmiş hissediyordu.

" Sana iyi gelecekse gerçekten gidip dövebilirim. Ya da engel olabilirim onlara. " dedi Berk yerinden kalkmak istercesine.

" Engelleyince ne olacak ki ? " dedi omuz silkerek Sumru. " Hiçbir şey. Bilmiyor mu ya bugün son günümüz olduğunu? Şimdi gitsem, arkama bile bakmasam ne yapabilir ki ? " sertçe yutkundu. " Hiçbir şey yapamaz. Hatta yapmaz. Kimseyle uğraşmaz. Giden o an gitmiştir ve bitmiştir işte. Biliyor musun şu an sahiden gitsem, beni neden gittin diye de aramaz. " gülümsedi Sumru. " Bana verdiği değere bak. Bir de benim ona verdiğim.." sustu, kelimelerini kendine sakladı. Sanki biraz daha konuşursa ona olan aşkını itiraf edecekti.

" Senden kaçıyor. " dedi Berk. " Bunu net bir şekilde görüyorum. Ve belki de seni denemek için girmiştir o odaya. Olamaz mı ? "