34

65.8K 1.3K 144
                                    

Kutay kafasını hafifçe geriye çekerek sol elini kaldırıp Sumru'nun yanağını okşadı. Kendine bakışını seviyordu. Hele ki kendinden geçmişken olan bakışları yok muydu..

Kutay ona bakarak eriyebilirdi.

" Neden bana öyle bakıyorsun? " diye sordu Sumru içinde bir yerlerin gıdıklandığını hissederek. Elini kalbine koymamak için büyük çaba sarf ediyordu. Kutay ona bu şekilde baktıkça içinden sürekli tebessüm etmek geliyordu.

" Hiç. " dedi omuzlarını kaldırıp indirerek Kutay. Hoşuma gidiyorsun ondan bakıyorum diyebilir miydi? Sanmıyordu.

" Dudakların boş kelimelerle meşgul değil de benimle meşgul olsa keşke.. " dediğinde Kutay hala Sumru'nun yanağını okşuyordu. Pişman olacağı bir şey yapmasını istemiyordu açıkçası. Uzatmasının tek sebebi buydu. Ve bir de onunla daha fazla vakit geçirmek istiyordu.

Sumru gidecekti.

Kahretsin! Bunu nasıl aşacaktı? Nerede yaşadığını biliyordu, istediği zaman onu görebilirdi ama ya peki her gün görmek isterse? O zaman ne yapacaktı?

Sumru'nun gözlerinin içine bakarak yanağını okşamaya devam etti. Parmakları usulca dudaklarına da indi. Güzeldi, Sumru fazlasıyla güzeldi.

Sumru ise Kutay'ın ne yaptığını sorguluyordu içten içe. Çıplak bir konumdaydı. Buna rağmen Kutay çıplak olan yerlerine değil de yüzüne dokunuyordu. Hatta yüzünü okşuyordu. Hayret etti Sumru. Kutay her kıza bunu yapıyor muydu? Belki de yatağa atmak böyle duyguları var gibi yapmakla eş değerdi, kim bilirdi?

" Gözlerimi üzerinden çekmek istemeyeceğim kadar güzelsin. " dedi sertçe yutkunan Kutay. Yüzünde tebessüm vardı. Sumru kendine şaşkınlıkla bakıyor olsa da hala en güzel şey oydu. Ne o aşık mı oluyordu?

Hiç de bile!

Sadece güzeldi işte. Fazla anlam yüklemeye gerek var mıydı?

ŞARAPNEL +18 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin