ŞARAPNEL +18

54

Dönme dolapta Nutella deneyiminin üzerinden tamı tamına üç gün geçmişti. Sumru da Kutay da bu yaşanılanları unutmamak için aklının bir kenarına not etmişti. Üç gündür birbirlerine sarılarak uyuyorlardı. Kutay ne zaman Sumru'nun yüzünde acı dolu bir ifade görürse hemen aşağıya iniyor bir sıcak su torbası bulup geliyordu. Ve tabi ki o yanından asla ayırmadıkları nutella da buna dahil oluyordu.

Her şey yolundayken aralarına küçük bir mesafe girmesi gerekmişti. Dün gece Kutay bir ameliyatı olduğu için şehrine geri dönmüştü. Tabi onunla birlikte arkadaşı da dönmüştü. Gerçi her şeyi başka bir şehirdeyken Kutay neden burada kalmayı tercih edecekti ki?

Sumru sıkıntıyla ofladı.

Yatakta bir sağa bir sola dönüp durmaktan başka bir şey yapmamıştı. Her gece onunla uyumaya alıştığı için o sıcaklığı hissedemeyince uykusu da gelmemeyi tercih etmişti.

" Ne yapacağım ben? " diye sordu kendi kendine. Onu duyan kimse yoktu. Odasında tekti. " Onsuz ne kadar dayanabilirim ki? "

Kutay'ın işinde bir terfi alacağını biliyirdu. Belki de hastanenin başına geçmelerini isteyeceklerdi ondan. Peki ya o zaman ne olacaktı? Böyle bir durum olduğunda Kutay onun yanına gelemezdi. Sumru bir kez daha inledi. Başı uyumadığı için çatlıyordu ve neredeyse sabah olmak üzereydi. Penceresinden giren sarı ışıklar havanın aydınlanmaya başladığının habercisiydi.

Komidinin üzerine bıraktığı telefonundan bir ses gelince anında dikleşti. Bu ani hareketiyle birlikte başı döner gibi olsa da bunu umursamayarak eline telefonunu aldı.

Bildirim Kutay'dandı.

' Evdeyim' yazmıştı sadece. Demek yolculuğu yeni bitmişti. O zaman Kutay yorgun olmalıydı. Uyuması gerekiyordu. Bu şekilde ameliyata girmesi imkansızdı. Sumru onu rahatsız etmemek adına sağ salim gittiği için bir şeyler yazmak istedi ama o yazamadan bir mesaj daha geldi.