ŞARAPNEL +18

33

Sumru Kutay'ın neden durduğunu anlamamıştı. İstemiyor muydu? Ne olmuştu? Kafasında birbirinden farklı sorularla kendini susturmaya çalışsa da hiçbir şeyi birbirine bağlayamadığını fark etti.

" Sumru.." dedi Kutay ellerini avuçları arasına alıp hafifçe okşayarak. Sumru ona doğru döndü dikleşti. Kutay 'ın yüzü çok ciddi duruyordu. Sevişmelerinin ortasında böyle bir şey nasıl olabilirdi? Olayların bambaşka bir boyuta geçmesi gerekmiyor muydu?

" Efendim.." dedi Sumru çatallaşmış sesiyle birlikte onun gözlerinin içine bakarak.

Kutay gülümsedi. Sumru yeni uyanmış gibi baygın gözlerle bakıyordu kendine. Acaba biraz sonraki sevişmelerinden sonra nasıl bakacaktı? Yorgun? Mayışmış? İstekli?

" Seni rahatsız eden bir şeyler var.." dediğinde Sumru itiraz edecek gibi oldu ama Kutay buna izin vermeden parmağını onun dudaklarının üzerine koydu. Ne kadar da yumuşaktı. Kendine engel olmazsa bir sonra o yumuşaklıkların bir kez daha tadına bakacaktı. " İnkar etme, yüzünden anlıyorum bir şeylerin var olduğunu.. "

" Bir şeyler yok. " dedi Sumru içinden de devam ettirerek. Bir çok şey var...

" O zaman gözlerin neden bu kadar duygusal bakıyor? " Kutay'ın sorusuyla kalbi hızla atmaya başladı Sumru'nun. Belli mi etmişti? Kendini ele mi vermişti yani şimdi?

" Duygu mu? " dedi abartılı bir şekilde kahkaha atan Sumru.

Kutay başını salladı. " Duygularınla hareket eden biri olduğunu biliyorum Sumru, inkar etmene gerek yok. "

" Kutay saçmalıyorsun. " dedi Sumru kaçamak gözlerle. Ona aşık olduğunu nasıl anlamıştı? " Duygu yok. " başını şiddetle iki yana salladı. " Birine duygusal olarak bağlanmak da yok. Bu sen ya da bir başkası hiç fark etmez. Yok yani. "

Daha ne kadar saçmalayabileceğini düşündü Sumru, haddi hesabı yoktu çünkü. Kutay ise onun bu denli endişelenmesini her an başka şeylere bağlayacak gibi inceliyordu Sumru'yu. 

Kutay düşündü, kendi için duygusal bir bağlılık var mıydı?