ŞARAPNEL +18

36

Şarkının ritmiyle bedenini sallamaya başladı. Mekanda çalan şarkı oldukça hareketli olsa da onun zihninde çalan şarkı bambaşkaydı. İçinde kırgınlıklar olan bir şarkıydı bu. İsteklerini dile getirdiği..

Sumru'nun en berbat hissettiği şarkıydı.

Bedenini çok eğleniyor gibi hareket ettirdi. Kalçalarını kıvırdı ve ellerini havaya kaldırarak dansa ayak uydurdu. Yanına gelenler vardı, biliyordu ama kimseye aldırış etmedi. Sadece kendi vardı. Kimse yoktu ona göre. Keşke dedi içinden keşke o da Benimle olsa..

O..

Kutay.

Silememişti aklından. Hala her sabah onun rüyalarını görerek güne başlıyordu. Yatarken ise tek duası oydu. Kendisini bulması için yalvarıyor ama bir yandan da bulmasını istemiyordu.

Sumru o günden sonra telefonunu değiştirmişti. Hiçbir şeyi eskisi gibi değildi. Evini, kaldığı şehri her yeri terk etmişti Sumru. Kutay kendini bulsun istiyordu ama onun kendini bulabileceği bütün yolları da kapatmıştı. Buna rağmen hala bekliyordu. Çaresizlik belki de en çok da buydu. Bulamayacağını bile bile beklemek.

İçkisinden bir yudum daha aldığında beyni tamamen uyuşmuştu. Sarhoştu, hissediyordu. Ayakta durmak onun için artık kolay değildi, sendeliyordu. Zihni bulanık olsa bile içinde Kutay vardı. Bu aşk değil de neydi?

Takıntı?

Olabilir miydi?

Bilmiyordu. Sumru hiçbir şey bilmiyordu. Artık ne yapacağını, nasıl hissedeceğini de bilmiyordu. Tek bildiği onu deli gibi özlediğiydi. Acaba onu karşısında görse ne yapardı Sumru? 11 Ay olmuştu onu görmeyeli.

Dile kolaydı, 11 Ay..

" Sumru.." diye seslendi aksanlı bir ses. Bunun kime ait olduğunu seçebilecek kadar ayık olduğunu hissetti. " Ayakta duramıyorsun.." diyerek onun bedenini tutmaya çalıştığında Sumru gülmeye başladı. Müzik sesi ortamda yankılanırken gülme sesini herkesin duymayacağını biliyordu ama birkaç kişinin dönüp kendine baktığını görünce omuz silkti. İstediğini yapabilirdi, sonuçta burası birinin mekanı değildi. Herkese açıktı.