"Biliyor musun bu nehirde insan kılığında canavarların yaşadığından söz ediliyor. Seçtiği kurbanlarının kötü anlarında tıpkı pusu kurar gibi sudan çıkar, o günlerini hayatlarının en kötü günü gibi düşünmelerini sağlarmış. Ona karşı güçsüz düştüğün a...
Masadaki meyve suyumu eline alıp üzerime sıkmıştı. Bu kaçıncı derece çocukluktu?
Masayı yere fırlatıp oturduğum sandalyeden kalkmış üzerine doğru yürümüştüm. Geri geri adımlıyordu. Bunlar gerizekalı değildi. Geri zekalı olması için beyinlerinin varlığından konuşmak gerekirdi. Bunlarda beyin namına hiçbir şey yoktu.
Şu izleyen beyinsizler de dahil. Zihinlerinden geçen şeyler komiğime gitmişti.
"Bu sefer çiğ çiğ yedi seni."
"Bakalım nasıl kurtulacak."
"Çok eğlenceli."
"Belasını aradı ve buldu."
Bunların iki tarafa da laf atması ayrı bir ironiydi. Sadece güçlünün yanında olurlardı. Ezilen ben olsaydım akıllarından benim hakkımda kötü düşünceler geçecekti. Acınasıydılar.
Kolundan tutarak geri adımlamasını engellemiştim önümdeki varlığın.
"Tek kelime eder ya da herhangi bir harekette bulunursan cehennem için biletini şimdiden satın alırım. Ya def olup gidersin başımdan ya da sonuçlarına katlanırsın."
Göz göze geldiğim bedenle şaşırmış toparlayarak gülümsemiştim. O diğerlerinden farklıydı, farkındaydım. Bana yaptıkları çoğu şeyi ona da yapıyorlardı ama sebeplerini bilmiyordum.
"Az önce Hwang Hyunjin'e mi gülümsedi o? Çocuk lanetlendi muhtemelen."
"Bu karşı çıktığı ilk andı. Ne haltlar dönüyor ortada?"
