"Biliyor musun bu nehirde insan kılığında canavarların yaşadığından söz ediliyor. Seçtiği kurbanlarının kötü anlarında tıpkı pusu kurar gibi sudan çıkar, o günlerini hayatlarının en kötü günü gibi düşünmelerini sağlarmış. Ona karşı güçsüz düştüğün a...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
"Ben bilmiyorum. Lanet olsun ki bilmiyorum. Kollarımın arasına yığıldı. Telefonumu çıkarmaya çalıştım ambulansı aramak için. Elimi cebime atmamla ensemde bir acı hissettim, sonrası karanlık... Kahretsin ki bilmiyorum. Uyandığımda kapının önündeydim."
Başımı ellerimin arasına almış olduğum yerde sallanıyordum. Ağlamaktan doğru düzgün düşünemiyordum bile.
Önüme eğilip ellerimi tutan bedenle başımı kaldırmıştım.
"Tamam... tamam. Changbin endişeli olduğu için bu kadar üstüne geldi. Sakin ol Hyunjin. Başındaki küçük yaraya pansuman yapacağım. Olur mu?"
Bir şey demeden gözlerimi kaçırmıştım. Aklımı yitirecek gibiydim. Onu o halde gördükten sonra biri beni Hyera'nın evinin önüne bırakmış, onu da götürmüştü.
Başımda hissettiğim sızıyla tıslamıştım. Bana karşı neden bu kadar yumuşaktı anlamıyordum. Changbin gibi bağırıp çağırabilirdi.
"Felix onu Hyera'nın yatağına yatır, bu arada biz de arayalım etrafı."
Olduğum yerden kalkıp benden uzaklaşan Chan'ı durdurmak istemiş ama sendeleyen bedenimle yere düşmüştüm.
İki koluma da giren bedenleri ittirip ayakta durmuştum.
"Ben de geleceğim."
"Jisung, Seungmin onunla kalın. Biz çıkıyoruz."
Beni umursamadan çıkmışlardı evden. Peşlerinden çıkmak istememle önüme geçmişti ikisi de.
"Eğer Hyera noonayı geri getirmek istiyorsan önce kendini iyileştir. Bu halinle dışarı çıkarsan bir iki adım atmadan yeri boylarsın hyung."
Jisung'un sözleriyle olduğum yerde kalmıştım. Bu halimden faydalanarak ikisi de koluma girmiş Hyera'nın odasına sokmuştu beni. Yatağa uzanmama yardım edip üzerimi örtmüş kenardaki kanepeye oturmuştu ikisi de.
"Gitmeyi aklından bile geçirme. Uyumak senin için daha avantajlı olur."
