"Biliyor musun bu nehirde insan kılığında canavarların yaşadığından söz ediliyor. Seçtiği kurbanlarının kötü anlarında tıpkı pusu kurar gibi sudan çıkar, o günlerini hayatlarının en kötü günü gibi düşünmelerini sağlarmış. Ona karşı güçsüz düştüğün a...
Oy ve yorumlarınızı büyük bir heyecanla bekliyorummmm 💞
Keyifli okumalarrrr 🐿️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Kuzey yönünde birileri var Hyunjin. Tetikte ol."
Ani duraksamam sonucu sözlerimi duymasıyla benim gibi bir ağacın arkasına geçmiş silahını ileri doğrultmuştu.
İşaret parmağımı dudaklarıma koyup sessiz olmasını istememle başını aşağı yukarı sallamıştı.
Odaklanıp sesleri net duymak için zihnimi boşaltmış, gözlerimi kapatmıştım.
"Siz etrafı çevirin, siz eve girin! İkisini de sağlam istiyorum kesin emirle! Yakalayamazsanız kendinizi öldü bilin!"
Gözlerimi açmıştım aniden.
"İkimizin burada olduğunu biliyorlar."
Fazlaca varlardı ama kim adına geldiklerini anlayamamıştım. Oyalamak tan başka bir şey yapamazdık karşı karşıya gelirsek, yenmeye çalışmak büyük bir risk almak demek olurdu. Elimizdeki küçük silah mermiler bitene kadar anca idare ederdi bizi.
"Koşmaya başla ve kulaklarını sıkıca kapat!"
Sözlerimi ikiletmeden benimle koşmaya başlamıştı. Onu takip ediyordum ardından. Ceketimin iç cebindeki küçük kumandayı çıkarmış ve tereddüt etmeden basmıştım, kırmızı düğme yanıp sönmüş ardından beklediğim patlamanın sesi kulaklarıma dolmuştu.
Bedenim anında savrulmuş ve yüz üstü yere kapaklanmıştım. Başımı zorlukla kaldırmış ve ileriye bakmıştım. Hyunjin başını kaldırmış bana çevirmişti gözlerini.
"İyi misin?"
Onu onaylayıp yanımdaki ağaçtan destek alarak kaldırmıştım bedenimi yerden. Aynı anda kalkmıştık ayağa.
"Koşabildiğimiz kadar hızlı koşmalı ve Felix'e ulaşmalıyız."
Güven verircesine gözlerimin içine bakmış gülümsemişti. Elini uzatmasıyla sıkıca tutmuştum.
Koşmaya başlamıştık anında. Gözlerimi etrafta gezdiriyor ve sesleri duymaya çalışıyordum aynı anda. Yoktu, yakınımız da ses yoktu. Ana caddeye yakınlaşmış olduğumuzu umut ediyordum. Bacağımdaki kurşun sıyırığı sızlamaya başlamıştı çünkü. Daha da kötüleştiğine adım gibi emindim ama düşünecek bir halde değildik.
"Karşıda Hyera! Görüyor musun?"
Caddeyi görmemle derin bir nefes vermiştim. Adımlarımı yavaşlatmış, durdurmuştum onu.
"Caddeye çıkma. Saklanalım şu çalıların arasında."
