"Biliyor musun bu nehirde insan kılığında canavarların yaşadığından söz ediliyor. Seçtiği kurbanlarının kötü anlarında tıpkı pusu kurar gibi sudan çıkar, o günlerini hayatlarının en kötü günü gibi düşünmelerini sağlarmış. Ona karşı güçsüz düştüğün a...
Yorumlarınızı ve bölüm hakkındaki düşüncelerinizi bekliyorum.❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kendimi yerde bulmam ve sırtımdaki acı aynı zaman diliminde bedenim tarafından hissedilmiş, ağzımdan kaçan acı dolu iniltiyi tutamamıştım.
"Hyera... artık zamanı geldi ha?"
"Daha ne kadar dayanabilirsin ki?"
Unutmuştum, kahretsin ki unutmuştum. Her şey fazla iyi gidiyordu. Unutmak istemişti belki de zihnim.
Bedenimin her bir zerresinde hissettiğim acıyla kıvranıyordum yerde. Boğazımdaki baskı giderek artıyor nefesim yok oluyordu sanki. Ciğerlerim acıdan parçalara ayrılıyor gibiydi. Ellerim boğazıma sarılıp engellemek ister gibiydi bu acıyı. Gözlerim hiçbir şeyi görmüyor, başım dönüyordu.
Sesimi çıkaramıyordum.
"Hyera..."
"Direnmeyi kes. Cehennemin seni bekliyor."
"Kendine gel Hyera. Neler oluyor Tanrı aşkına?"
"Kimsenin seni bu cehennemden çekip alamayacağını, bu lanetten kurtaramayacağını kabullenip direnmeyi bu bırak."
"Büyükbabam... büyükbabamı aramalıyım."
"Beni öldürmeyecektin Hyera. Cehennemi yaşaması gereken kişi sensin, ben değil."
Zihnimde yüzlerce ses dönüyor, bedenim acıyla kıvranmaya devam ediyordu.
Bedenim de hissettiğim çekimle yatağın ayağına sarmıştım elimi. Ruhum bedenimden çekiliyordu sanki. Vücudumda hissettiğim acı giderek artıyordu. Damarlarım sıkılıyor, vücudum yüzlerce darbe alıyor gibiydi. Göğüs kafesim parçalanıyor, kalbim birinin avcunda sıkışıp ölüyordu sanki. Ölüyordum. Ruhumun katili olduğum doğrulanıyordu sanki.
Bu kadar acı çekmeyi hak ediyor muydum emin değildim. Gözlerimden düşen her bir damla hangi suçumun cezasıydı ki? Yaptığım her şey bir suç muydu ki? Bu muydu yani sonum?
"Acının yok olmasını istiyorsan kendini teslim et. Kaçışın yok Hyera. Ruhun benim yaşamam için tek yol."
"Döner dönmez kardeşini ve tüm o sevdiğin insan parçalarını tıpkı sırtımdan ve kalbimden sapladığın bıçakla öldürdüğün gibi yok edeceğim Hyera. Bu sana sözümdür."
Fiziksel acı, yapabileceklerini düşünmek ve buna olasılık vermekten daha çok acıtmıyordu. Onu öldürme şansım olsaydı eğer tekrar; tereddüt etmeden öldürürdüm onu, bunu biliyordum. Bu yapacaklarını duymak içimdeki zerre pişmanlığı da yok ediyordu.
"Az kaldı Hyera. Aklından geçen tüm o düşünceleri gerçeğe dönüştüreceğim."
