"Biliyor musun bu nehirde insan kılığında canavarların yaşadığından söz ediliyor. Seçtiği kurbanlarının kötü anlarında tıpkı pusu kurar gibi sudan çıkar, o günlerini hayatlarının en kötü günü gibi düşünmelerini sağlarmış. Ona karşı güçsüz düştüğün a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"İyi olacağına eminsin değil mi ?"
Başımı aşağı yukarı sallamıştım.
"Kalabilirim Hyera, ne kadar istersen. Umrumda değil hiçbiri, yalnızca sen istediğin için."
Elimi yanağında gezdirip gülümsemiştim.
"İyileşeyim her şeyi çözeceğim, inan bana. Fazla oyaladılar bizi. Farkındayım her şeyin."
Başını aşağı yukarı sallayıp yaslamıştı yanağını avcuma.
"Benim de yardımımı al, haberdar et beni ki olayım etrafında."
"Mesleğin sıkıntıya girebilir Hyunjin. Seni işin içine sokamam. Beni seninle tehdit bile edebilirler."
Gülümseyerek kollarını bana sarmıştı.
"Bırak biraz da ben endişeleneyim hmm? Her şeyi üstlenemezsin Hyera, bunu sana her zaman söylüyorum. Kimse yapamaz bunu. Sana en çok kızdığım şey bu. Her şeyin sorumlusu senmiş gibi düşünüyorsun, izin vermiyorsun rahat bir nefes almana ama artık izin vermeyeceğim buna. Bir sonraki sefer sana ne kadar kızacağımı tahmin edebiliyorsun değil mi?"
Yüzünü görecek şekilde ondan ayrılmıştım.
"Bakma bana öyle, kızgınım hâlâ sana. O binayı patlattığında da, kolundan vurulduğun da da, şimdi bacağından vurulduğun da da. Tam olarak elinde olmadığını biliyorum ama engel değil kızmama. Seni tanıdığım andan beri böylesin sen; her şey için kendini suçluyor, sanki senin varlığın önemsiz gibi yaşıyorsun. Yanında olup önemli olduğunu hissettirmek tek isteğimdi o zamanlar. Şimdi yanındayım ama yine aynısın Hyera. Korkutuyorsun beni. En değerlimi elimden alanın sen olmasından korkuyorum. Bana böyle bir acıyı yaşatma Hyera."
Gözlerim onun gibi dolmuştu. Aynı anda bir damla buluşmuştu yanağımızla.
Yanağındaki bir damlayı silmiştim yavaşça.
"Sana yazdığım mektupta ne demiştim hatırlıyor musun?"
Devam etmemi ister gibi mırıldanmıştı.
"Min Hyera yokluğu ve varlığı fark etmeyen biriydi sen yokken, senin gelişin ise Hyera'yı mutlu, huzurlu, en önemlisi yaşıyormuş gibi hissettiriyordu. Hyera'nın ölü ruhu senin gelişinle canlandı."
Gülümsemiştim.
"Sen bana neler yaptığının farkında değilsin Hyunjin. Ben yalnızca kardeşi içi savaşan Hyera'ydım. Sen yaşama sebebim oldun benim. Şimdi seni tam olarak bulmuşken asla gidemem. Biliyor musun söylediklerini kabul edeli çok oldu ama artık şunu da biliyorum ki öncelik aldığım insanların mutlu olması için ben de burada olmalıyım. Ayrı kaldığımız acı senelerde daha iyi anladım bunu. Yaralanabilirim ama burada kalmak için savaşmalıyım."
