"Biliyor musun bu nehirde insan kılığında canavarların yaşadığından söz ediliyor. Seçtiği kurbanlarının kötü anlarında tıpkı pusu kurar gibi sudan çıkar, o günlerini hayatlarının en kötü günü gibi düşünmelerini sağlarmış. Ona karşı güçsüz düştüğün a...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Mihee..."
Aynı prosedürle Mihee'nin yanına girmiştim. Cansız gibiydi tıpkı Wooyoung gibi.
Yeni yeni sönen ağlamam tekrar ortaya çıkmıştı. Gücüm yok olmuş gibi hissediyordum. Değer verdiğim iki insanı böyle boylu boyunca uzanmış ve cansız gibi görmek kalbimi birinin avuçlarında ezilme hissiyle sarsıyordu.
Dayanamamış ve çıkmıştım hastaneden. Bahçede göz göze geldiğim Yeonjun'la gözlerimi kaçırmıştım.
Yanından geçmek istememle kolumu tutmuştu.
"Senin hiçbir sorumluluğun yok. O operasyonda hep beraberdik. Kendini suçlamana izin vermem noona."
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes alıp vermiştim.
"Herkes iyi mi?"
Başını aşağı yukarı sallayarak mırıldanmıştı.
"Hepsi Chan hyungun evinde. Korkmuş bir haldeler. Onları gör ve Hyunjin hyungun yanına git. Dağ evinde bekle beni demişsin."
Mırıldanmıştım.
"Sakin kafayla konuşmalıyım onunla."
Başını aşağı yukarı sallamıştı.
"Ortalık dinene kadar bir kaç gün dönmesin dedi Felix hyung. Sana da ayrıntıları iletir."
Mırıldanmıştım.
"İkisine de iyi bak ben dönene kadar."
Gülümsemişti.
"Geldiğinde turp gibi kalkmış olacaklar, merak etme. Ne zaman pes ettiklerini gördün?"
Gülümsemiş omzunu pat patlamıştım.
"Teşekkür ederim Junah."
"Ben teşekkür ederim noona. O adinin yanına bırakmadığın için. O depodan ikiniz de ölü olarak çıktınız diye bir haber de alabilirdim. O yüzden teşekkür ederim. Şimdi git. Daha fazla dolanma buralarda."
Gülümseyerek oradan ayrılmış, arabaya binip Chan'ın evine sürmüştüm.
Neyle karşılaşacağımı bilmiyordum. Hepsi beni ilk kez bu halde görmüştü. Nasıl davranacağımı da bilmiyordum.
O adamı öldürmeme tepkileri ne olacaktı bilmiyordum. Bana bakış açılarını bilmiyordum. Kafam kazan gibiydi.
Yolun ne kadar sürdüğünün bile farkına varamamıştım. Chan'ın evinin önündeydim. Tek katlı bir evdi. Onun evine ilk gelişimin böyle bir sebep olması üzücüydü.
