What is Beauty? [Normal]

Chapter 51

နားလည်နိုင်စွမ်း

" ဟို ကိုကိုကော "

" အောက်ထပ်မှာ စောင့်နေမယ်ပြောပြီးတော့ "

မီးဖိုခန်းထဲဝင်ဟန်ပြင်ရင်း ဘယ်သူမှမရှိသော ထမင်းစားခန်းကိုကျောခိုင်းထားသည်။ မီးဖိုခန်းထဲ စပ်စုချင်လို့ဝင်လာပေမယ့် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က သူမကို မြင်သွားပြီးနောက် အတင်းကြီးကို ထမင်စားခန်းထဲပြန်ပို့တယ်။

" လာချင်ရတောင် သခင်လေးမရှိတဲ့အခါပေါ့။ မမလေးရယ် "

" အခုသူမရှိဘူးလေ "

မျက်လုံးတွေကတော့ မီးဖိုခန်းရဲ့တံခါးဝမှာဆိုသော် လူက ထမင်းစားပွဲ၌ရောက်ရှိနေပြီ။ မျက်လုံးထဲမှာ စားဖွယ်အစုံရှိနေပြီး အဆင်သင့်စားရုံသာ။ ဒါပေမဲ့ ရေဘဝဲကြော်ကို ပန်းကန်ထဲထည့်လိုက်သည်။

စားရန်ရည်ရွယ်သော်လည်း Philip ဘယ်မှာလဲသိချင်တာနဲ့ ဝန်ထမ်းလေး မထွက်သွားခင် အမြန်မေးမိသည်။

" Philipကော သူဘာလုပ်နေလို့လဲ။ ထမင်းစားခန်းထဲအတူမရှိရအောင် "

" အော် အဲ့တာလား ခဏက သခင်လေးကိုတွေ့လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့မတွေ့မိဘူး "

" အဲ့လိုလား။ ရပြီ သွားလို့ပြီ။ သိချင်တာတွေနောက်မှမေးမယ်။ နေ့လယ်စာအတွက် ကျေးဇူးပဲနော် "

သူမသည် ထိုဝန်ထမ်းမိန်းကလေးအား ပြောလိုက်ရင်း တစ်ယောက်တည်း နေ့လယ်စာကိုသုံးဆောင်မိတယ်။ မနက်စာနဲ့နေ့လယ်စာပေါင်းစားတဲ့လူဟာ သူ့လိုမျိုး လူသာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။

ခေါင်းထဲမှာ Philipအဆင်ပြေရဲ့လား ဆိုပြီးသိချင်နေလည်း  ဗိုက်ဆာလောင်နေတာကြောင့် အစားအသောက်၌သာ အာရုံစိုက်မိတော့သည်။ အလုပ်မသွားရပေမယ့် ဒါကပိုကောင်းတယ်လို့တောင် ခံစားနေရသည်။ အရသာရှိတဲ့အစားအသောက်တွေဟာ တကယ့်ကို လူနဲ့တည့်တာပဲ။

တစ်ဖက်၌ Philipဟာ သူ့မိခင်ဖုန်းပြောလျက်ရှိ၏။ ညနေ အစည်းအဝေးရှိပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်ကို မေ့ကျန်ခဲ့တဲ့စာရင်းစာအုပ်လာယူတာနဲ့ မာတာမိခင်၏ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုနဲ့ တန်းတိုးတော့တယ်။