Book 3: Always&Forever,Jack

50

#ItCan'tBe

Drew

2 days later and 2 days na ring nilalagnat si Simon. Matapos niyang mapanaginipan si Jack ay hindi na siya naglalabas ng silid.Introvert si Simon at mukhang may balak na itong maging ermitanyo sa kwarto nito.

The phone rang.

Pinahid ko ang kamay sa suot kong apron at nagtungo sa sala kung saan naroon ang telepono.

"Hello?"

"Drew?anak okay na ba si Simon?"Si Tita Liza.

I hissed sabay kamot sa batok.

"Hindi pa po Tita pero bumaba naman ng kunti ang lagnat niya."Sagot ko.

"Alright,nextweek uuwi kami ng Tito Bong mo diyan sa Batac,for now,please take good care of our son Okay?"

"Makakaasa po kayo Tita."

"Well,for sure ikaw din naman ang mag-aalaga sa kanya pagkatapos niyong maikasal."

Natahimik ako,pakiramdam ko ay nanindig lahat ng balahibo ko sa katawan.

"Ano kasi Tita----"

"I am not kidding Drew,I like you for my son."

Tita,hindi ko gusto anak niyo!!- saisip ko,na gusto kong isigaw.

"Sige Drew,see you next week honey.Please hug Simon for me,okay?"

Ewan ko ba hindi ako makasagot,nalunok ko ata dila ko.

"Bye Honey."

Yun lang at naputol na ang kabilang linya.

Pagkababa ko ng awditibo ay napatitig ako doon,napabuntong hininga at nakakamot sa batok na bumalik sa kusina.

Nagluto ako ng ramen.Dahil yun lang din naman ang kaya kong lutuin,noodles.

Kumuha ako ng mangkok at inilagay doon ang  ramen saka kumuha na rin ng isang basong tubig.

Paakyat na ako ng tumunog ang doorbell.Wala ang katulong nila dahil umuwi ito sa probinsiya kaya wala akong choice kundi maging kasambahay pansamantala ni Simon the great!whatever!

Malamang ang secretary na naman ni Simon ang dumating.May idadaan daw kasi itong papeles na papipirmahan niya sa amo niyang naging ermitanyo na sa loob ng kwarto.

Binaba ko ang mangkok sa lamesa sa sala at nagtungo sa pinto para buksan iyon.

Samantala...

Simon Pov:

Narinig ko ang pagbukas ng pinto,at naamoy din ang ramen.

Ang walang kamatayang pinakamaalat na ramen na natikman ko sa buong buhay ko.Drew is a worse cook,pakiramdam ko nga hindi ako mamamatay sa sakit kundi sa alat ng mga luto niya.

"Oh sir!eto na ramen mo!kumain ka na Senyorito!"

Tumagilid ako ng higa.

Wala akong ganang kumain at hindi ko na masikmurang kainin ang ramen niyang may tubig dagat.

"Just get out!"Taboy ko sa kanya.

Lumundo ang gilid ng kama sabay hila niya sa kumot ko.

Hindi ako lumingon, sa halip mas hinigpitan ko pa ang hawak ko sa kumot.

"Stop it Drew!I dont want to eat nga!"

"Pinaghirapan ko 'to!"angal ni Drew.

"No!ba't ba ang kulit mo?!"

"Sige kung hindi mo'to kakainin isusumbong kita kay Jack!"

Saglit akong natahimik.

"How are you going to do that?!huh?!Jack is nowhere to be found!"

"So ganun nalang!magpapakamatay ka nalang diyan!"

"Just get out Drew!"

"Kainin mo muna 'to!"

Hinila na niya ang kumot ko.

Ginulo ko ang buhok sabay pihit paharap sa kanya.

"Damn it Drew!I told you to---------"

Then my world stopped.

Drew tilted her head on the right side with an obnoxious smile on her lips.
She is not the one who pulled my blanket,dahil nakapamulsa siya ngayong nakasandal sa nakasaradong pinto.

The one who did was none other than.....

"Tengene ang arte mo."

My heartbeat accelerated upon hearing her voice.

I closed my eyes and feel my forehead mataas pa rin ang lagnat ko kaya malamang hallucination na naman 'to.

"No!it can't be.No!no----"

She hugged me..tight!

At doon ko lang nabatid na I wasn't dreaming,totoo to!god this is true!!!!!

"B!!!!!!"Halos isigaw ko ang pangalan niya.

"Hello B."Sagot niya,in a low emotional tone.

"Labas muna ako,naiiyak ako dito!"Si Drew.

Nakita ko si Drew na nagpahid ng luha bago lumabas ng pinto.

Kumalas ako sa pagkakayakap kay Jack at hinawakan ang kanyang mga pisngi.Hindi ako makapaniwalang nasa harapan ko na siya.

She smiled.And God!sobrang namiss ko ang ngiting yun.

Pinagmasdan ko ang mukha niya,she looked so tired dahil nanlalalim ang mga mata niya,may sugat din siya sa kanang sintido dahil may plaster na nakadikit doon.

"Anong nangyari dito?huh B?"

She faked a smile."Wala,galos lang yan."Sagot niya.

Hinawakan ko siya sa mga braso at nakita kong napangiwi siya.

I took off her black leather jacket at doon ko na nakita may sugat din siya sa kanang braso.

Bumalatay na ang pag-aalala sa aking mukha.

"Jack....what happened to you?"

"Wala yan,sumabit lang yan sa puno."

I can sense na nagsisinungaling talaga siya.

"Kumain ka na,di ba may sakit ka?"Aniya sabay tayo,para magtungo sa may computer table ko kung saan nakalapag ang isang mangkok ng ramen.

Pinagmasdan ko siya,pinipilit niyang maglakad ng maayos kahit halatang may iniinda siyang sakit sa paa niya.

Hindi ko na natiis ang sarili kong tumayo at niyakap siya mula sa likod.

My tear fell the moment I closed my eyes.

I don't want her to notice na umiiyak na ako,kaya I hugged her from the back.

"I'm...I'm glad you're back.."I said,I tried my best to maintain my tone.

Jack held my right forearm with her right palm, then she lowered her head and planted there a kissed.

"Aalis din ako ulit,kaya gusto kong sulitin ang bawat oras na kasama kita dahil baka.."

"Ssshh.. don't say anything..JUST LOVE ME...NOW."I said.

Muli siyang humarap sa akin at sa muli ay niyakap niya ako ng sobrang higpit.