Mübrem

🔥4. bölüm 🔥

Merhaba canlar❤

Nasılsınız?

Keyifli okumalar 🙏😌

Sınır; 120 vote 220 yorum

💫💫💫

Jiyan'ın gerçekleri öğrenmesinin üzerinden iki gün geçmişti ama evdekilere iki yıl gibi gelmişti. Çünkü küçük kızları öyle değişmişti ki, eskiden sadece yaramaz olan çocuk şuan fazlasıyla hırçınlaşmıştı. Ne söz dinliyordu ne de rahat duruyordu. Zınar ağa da Zelal hanım da ne kadar kendisiyle konuşsa fayda etmiyordu.

Evde ki çocuklarla sürekli kavga ediyor hata bazen onları dövdüğü bile oluyordu. Zelal hanım o anlar da şaşkınlık içerisinde kalıyordu. Çünkü kızı hayatı boyunca kimsenin saçının teline zarar vermemişken, şimdi hiç acımadan kardeşlerinin saçını çekiyor, yumruklar, tekmeler atıyordu sebepsizce.

Jiyan'ın tepkisi sadece şiddet değildi aynı zaman da aile üyeleriyle iletişime geçmemek ve yemek yememekti.

Sürekli kavga ettiği Ferzan bile üzülüyordu haline.

....

Zelal hanım çocukların banyo günü olduğu için hepsinin tek tek güzelce yıkamış üzerini giydirmişti.

Tek Jiyan kalmıştı o da suyu çok sevdiği için en sona bırakmıştı.

Kızların odasının önüne gelmesiyle içeriden gelen hıçkırık sesiyle durdu. Bu duruma fazlasıyla üzülüyordu Zelal kadın. Oğlu ve kocası yüzünden kızı harap olmuştu. İkisine fazlasıyla kızgın ve kırgındı.

Kapının koluna elini uzatı ama bir müddet indirmeye cesaret edemedi. Kızının sesiyle bile bu kadar paramparça olmuşken, o halini görünce kesin ağlardı ama anne yüreği dayanamadı daha fazla kapıyı açıp içeri girdi.

Jiyan eğmiş başını kaldırıp yüzüne baktı. Tombul yüzü ağlamaktan kızarmıştı. Zelal hanım dolu gözlerle kızına doğru bir adım attım. "Kızım." Dedi şefkatli ses tonuyla.

Jiyan ayağa kalkıp, elinde ki oyuncağı annesine fırlatı. Zelal hanım bu sefer şaşırmadı. Kızının bu haline alışmıştı. Şımarıklık olarak görmüyordu. Hak veriyordu çocuğuna. Yaşadıkları hiç kolay değildi yavrusunun...

"Git burdan."

Jiyan'ın bağırarak kendisini odadan kovmasıyla Zelal hanım başını olumsuz anlamda iki yana salladı Red ederek. "Annem yapma böyle."

Zelal hanımın titreyen sesiyle Jiyan yerde ki oyuncakları bu sefer eline alarak fırlatmaya başladı. Sakinleşmek yerine daha da hırçınlaşıyordu.

"Sen, benim annem değilsin!" Demesiyle Zelal hanımın başından aşağı kaynar sular döküldüğünü hisseti.

Gözlerinden akan yaşlarla yavrusuna baktı.

Sadece doğurmakla mı anne oluyordu?

Sevmek, şefkat göstermek, korumak, büyütmek ve daha nicesi... bunlarla anne olunmuyor muydu?

Doğurmak mı şartı?

"Ben senin ananım!"

Kalbinin verdiği acıyla yüksek ses tonuyla bağırmıştı Zelal hanım , kızının korkarak geriye kaçmasıyla fark etmişti bağırdığını.

Kızına doğru hızlı adımlarla giderek, kızının kaçmasına izin vermeden kolları arasına alıp, göğsüne bastırdı. Jiyan kendisinden kaçmaya çalışsa da izin vermedi. İki günde ne çok özlemişti yavrusunun kokusunu sanki asırlardır kızına dokunmuyor gibi hisseti...