Mübrem

🕊18. bölüm🕊

Merhaba canlar ❣️

Nasılsınız?

Sizi bu sefer biraz fazla beklettim o yüzden kusura bakmayın ama geçerli nedenlerim vardı inanın:)

Vote ve yorum yapmayı unutmayın🦋

Keyifli okumalar🕊

Sınır; 460 vote 1200 yorum

🦋🦋🦋

Başını anlayışla aşağı yukarı doğru salladı. "Kendinizi yorgun hissetmeniz çok normal Jiyan hanım çünkü sizden aldığımız kan testiyle Beta HCG sonuçlarınız normal bir insana göre çok yüksek çıktı. Normal bir bireyin Beta HCG değeri sıfır ila onken, sizin ki üç yüz doksan Mlu çıktı bu da demek oluyor ki dört haftalık hamilesiniz. Benim bölümüm olmadığı için sizin bir kadın doğum uzmanıyla görüşmeniz daha doğru olur."
....

Karşımda ki doktor profesyonelce işini yaparken, ben ve Ferman şaşkınlıkla ağzının içine bakıyorduk resmen!

Yıllardır gitmediğimiz doktor kalmamıştı. Hepsi bir gün olacak dese de umudumuz ve inancımız bitmiş tükenmişti.

Kısır damgası yemiştim!

Kusurlu Jiyan bir ağaya erkek evlat bile veremiyor hala bu eksikliğiyle nasıl kadınlık yapıyor kocasına demişlerdi.

Ferman baba olsun Jiyan da bu eksikliğinden kurtulsun diyip kuma bile bulmuşlardı.

Ama şimdi karşımda ki adam hamilesin diyordu!

Kusurlu dedikleri Jiyan anne oluyordu!

İnanamıyordum!

İnanamıyordum!

İnanamıyordum!

Elimi karnıma götürerek nerde olduğunu bile bilmediğim bebeğimi hissetmek adına parmaklarımı karnımda gezdirdim. Gözlerimin dolu dolu olduğuna adım gibi emindim. Çok göz yaşı dökmüştüm ama bu sefer çok farklıydı. En güzel mutluluğum için günlerce hüngür hüngür ağlasam yorulmazdım. Bu his çok güzeldi! Allah'ım sesimi duymuştu sonunda!

Ben kocamdan boşanma kararı almışken, hamile olduğumu öğrenmiştim.
Bu nasıl bir mucizeydi rabbim?

Bakışlarım Ferman'a dönerken, gülmemek için kendimi zor tutum. Yeşil gözleri şaşkınlıkla irice açılmıştı ve yüzü bembeyazdı.

Bu haberi onunda beklemediği o kadar belliydi ki, karnıma öcüye bakar gibi korkuyla bakıyordu.

Dudaklarımı dişlerimi geçirerek, mutluluğumu içimde tutmaya çalıştım ama imkansızdı ben yıllardır bekliyordum bu haberi. "Anne oluyorum." Dedim içimi sarmaşık gibi saran mutlulukla.

Doktor ve hemşire tebessüm edip, geçmiş olsun dedikten sonra dışarı çıktılar. Ferman ve ben tek kalmıştık odada şimdi.

Mutluluktan dolu dolu olan gözlerimi çocuğumun babasının yüzüne çevirdim. Ah hitabı bile çok güzeldi! Ferman sadece kocam değil artık Bebeğimin de babasıydı! Biz üç yıl sonra gerçek bir aile olmuştuk!
"Ferman hamileyim." Dedim fısıldayarak onunda bir şey demesini ve ya sevincini benimle paylaşmasını bekleyerek.

Seslice yutkunup, başını olumlu anlamda salladı. "Tebrik ederim." Dedi zar zor duyduğum tonda.

Şaşkınlıkla gözlerimi kısarak kaşlarımı çattım. Hala hamile olduğumu idrak edememişti. Gülsem mi haline ağlasam mı bilemedim ama çok tatlı görünüyordu. "Teşekkür ederim Ferman ama lütfen kendini de tebrik et!"