Mübrem

🕊40. Bölüm🕊

Ay bir yazar vardı elfesya27 diye göreneniz duyanınız oldu mu? Haber alınamıyor kendisinden lütfen ulaşanlar bana da bildirsin sjsjdjdjd Helüü ben geldim ❤️

Nasılsınız?

Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ❤️

Keyifli okumalar❤️

Sınır; 800 vote

🌺🌺🌺

Ferman'ın konağında tüm aile üyeleriyle birlikte salonda oturuyorduk.
Elimde ki Şilan'ı yere bırakmak için defalarca kez harekete geçsemde çığlık atarak beni her seferinde durdurmuştu ve küçük kollarını daha sıkı boynuma sarmıştı biraz daha böyle devam ederse çatlayabilirdim. Hem hava sıcaktı hemde rahat nefes almama izin vermiyordu. Nedeniyse bugün biraz fazla alıngandı. Babası taburcu olmuş ve evine gelmişti.

Çocuklar kendisini gördüğünde büyük bir sevinç içerisine girmiş babalarına sarılmak istemişlerdi ama daha yaraları taze olduğu için amcaları tarafından engellenmiştiler. İkizler sorun çıkarmadan babalarının rahatsız olduğunu kabullenip, ayak dibini otursalar da Şilan'ın daha aklı ermediği için babasının artık onu sevmediğini düşünüp, bana sığınmıştı.

"Benim ela gözlü kızım bir kez bak babana." Dedi Ferman olduğu konumdan nefret edercesine yüzünü buruşturdu. Kızının ona bilmeden tavır yapması zoruna gidiyor ve fazlasıyla üzülüyordu zira çocuklar bir özlemiştiyse o bin özlemişti ama istediği gibi sarılıp, koklayamıyordu elinde değildi.

Şilan omuzlarını silkip, yüzünü boynuma gömdü. Saçlarım boynum hep terlemişti ve sıcak nefesi daha da boğuyordu beni. Babasına mi ceza veriyordu yoksa bana mı inanın bilmiyorum. "Gelmem ki." Dedi dudaklarını büzerek nazlı nazlı. "Sen beni sevmiyorsun."

En başa dönmemizle Ferman sabır çekercesine derin bir nefes alıp verdi. Şilan'ın inat konusunda da kendisine benzemesi hiç hoşuna gitmiyordu. Sorsak yok bana değil sana çekti bu huyu derdi ama görünen köy de kılavuz istemezdi. "Benim dünya güzeli kızım, babam seni hiç sevmez olur mu?"

"Sevmiyor ki sarılmıyor." Dedi bilmiş bilmiş.

Ferman yardım istercesine gözlerimin içine baktı. Başımı sallayıp, dudaklarımı araladım iş başa düşmüştü yoksa Ferman hayata bu miniği ikna edemezdi ve inadı karşısında kafayı yerdi. İlk günden yorulmasını istemiyordum.

"Ama baba uf olmuş canımın içi o yüzden sarılmıyor."Dedim anlayacağı dilde konuşarak.

Küçük omuzlarını silkti. "Bende sarılmam ki o istemiyorsa." Ferman'a 'o' diye mi hitap etmişti yoksa ben mi yanlış duymuştum? Göz bebeklerim hızla büyüdü anlaşılan düşündüğümüzden daha fazla alınmıştı yoksa hayata babasına 'o'diye hitap etmez 'babacım' diye hitap ederdi ya da çok komiğimize giden ve her zaman yüzümüze güldüren 'Ferman'cığım' hitabını kullanırdı tabi bu kadar güzel telaffuz edemezdi.