Mübrem

🕊43. Bölüm🕊

Hellü ben geldim😚

Nasılsınız?

Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın:)

Keyifli okumalar 💕

Sınır; 850 vote

....
Jiyan'dan

Kadriye Barzani'n evime gelmesinin ve Ferman'la kavga etmemizin üzerinden tam tamına dört gün geçmişti ve bu dört günlük süreçte Ferman'ın yüzünü görmemiştim. Hak ettiğini düşündüğüm laflarla sarsılmış ardına bakmadan gitmişti. Ne haldeydi hiç bilmiyordum ama umrumda değildi daha doğrusu umrumda olmaması için gayret gösteriyordum. Geçmişte bu kadar beni kırıp hiçe sayarken, onurumu, gururumu ayaklar altına alırken ben bugün onun için üzülmezdim zira o bana hiç üzülmemişti...

Bugün birileri kapıma görücü diye geliyorsa hepsi onun suçuydu benim değil zira evliliğine adam gibi sahip çıksaydı iki yüzlülük yapıp aldatmasaydı Bugün biz hala evli olarak kalacaktık ve kimse benim kapıma gelme cesareti bulamayacaktı kendinde. Yuvamızı dağıtan, çocuklarımızın bir bende bir onda kalmasına sebep olan hep kendisiyken bugün bana kızmaya hakkı yoktu ki ben metresinin ucuz laflarına nasıl maruz kalmış öfkemi kusmamıştıysam haftalar önce o da kalacaktı. İstese de istemese de benim bir başkasıyla hayat kurabileceğimi duyacak ve sindirecekti.

Aklımda kesinlikle evlilik yoktu Kadriye Barzani'yi ikinci gün arayıp cevabımın hayır olduğunu söylemiştim. Bir kez daha kendimi o çukura itemezdim hem evlilik her şey değildi ki insan bekarken ve çocuklarıyla beraberken de çok mutlu oluyordu. Yastığına ilam bir başın daha gelmesine gerek yoktu. Oğullarım ve kızım bana kocaman bir aileydi benim ne eski kocama ne de yeni hayatıma girmek isteyen insanlara ihtiyacım yoktu.

Hayallerimi çocuklarımla gerçekleştirebilirdim. Mesleğimi birilerin gölgesi altında olmadan yapabilirdim ya da sokaklar özgürce tek başıma parmağımda yüzük olmadan gezebilirdimm en önemlisi iffetimi kendim koruyabilirdim tırnak içinde yine belirtiyorum ki benim bir erkeğin gölgesine ihtiyacım yoktu ben Ferman gibi Yusuf gibi on erkeği içimden çıkarırdım.

Kendim bildim bileli hiç bekar olmamıştım ben hep evlilik aklıma sokulmuştu o imza atilmadan önce de ayaklarıma o zincir bağlıydı ama şimdi bambaşkaydı. İlk defa bekar bir insan olmanın sevincini iliklerime kadar yaşıyordum . Ne kalbimde ne de aklımda evliliğe dair en ufak bir kırıntı yoktu.

"Jiyan kızım akşama ne yapalım?" Zelal annemin sorduğu soruyla düşüncelerimi bir kenara hızla süpürerek odağımı kendisine verdim. Salonda karşılıklı oturmuş Leyla'nın yaptığı kahveleri afiyetle içiyorduk.