Mübrem

🔥7. Bölüm 🔥

Merhaba canlarım❤️

Nasılsınız?

Hatalarım varsa lütfen belirtin çünkü bazen Türkçe kelimeleri yanlış yazabiliyorum bilmeden:)

Vote ve yorum yapmayı unutmayın🥰

Keyifli okumalar😄

Sınır; 360 yorum 150 vote

🌜🌟🌛

Ben Jiyan Miroğlu!

Şilan Miroğlu'dan doğma Zelal Miroğlu'dan büyüme...

Benim kaderimi daha üç aylık bebekken Şilan anamın son nefesini vermesiyle , benide korumak için göğsüne bastırdığı gün yazılmıştı.

Aynı gün hem anasını hem babasını kaybeden kadersiz Jiyan dediler önce.

Sonra bu bebeğe kim bakacaklar dediler kendi aralarında.

Reşat babamın en büyük abisi Ahmet Miroğlu ve eşi "biz o namussuzun kızına ana baba olmayız." Diyip resti çekmişlerdi.
Bahaneleri Reşat babamın, Şilan annemi düğün günü kaçırması olmuştu.

Zınar babam ve Zelal annem ise biz bir yetime ana da oluruz baba da diyip bağırlarına basmışlardı.

Beni bir gün olsun evlatlarından ayırmamışlardı. Yeri gelmiş beni onlardan daha önde tutmuşlardı. Saçımın teline zarar vermemişlerdi ve verdirmemişlerdi.

Herkes bir yana ben bir yanaydım Zelal anam için. Benimle kaderinin aynı olduğunu ama benim daha şanslı olduğumu söylerdi.

Ben on dört yaşıma gelince de Zınar babam beni karşısına alıp, Ferman'ı abi olarak görmemi ve ilerde kocam olacak adamın o olduğunu söylemişti.

Ona da tamam dedim daha çocuk yaşımda. Arkadaşlarım sokakta oyun oynarken ben evliliğin nasıl bir şey olduğunu öğrenmek için yaşımdan büyüklerle aynı sofra ya oturup kalktım. Çünkü benimle yaşıt kimse ne nişanlı nede evliydi. Onlar ne yaparsa bende aynısını yaptım. Önce el örgüleri sonra çeyiz hazırlığı... O yaşımda okumamı değilde evliliği sokmuştu aklıma babam. O yüzden okula olan hevesim de bitmişti.

Ferzan'dan, Fatih'ten farkı olmayan adama başka gözle bakmaya çalıştım ama sadece çalıştım.

Ne kadar çabalamıştıysam Ferman'a alıcı gözüyle bakmamıştım ta ki nişan günümde parmağıma geçirilen yüzükle.

Ferman abi bana Ferman Miroğlu olmuştu. Bundan sonra istesem de ona abi gözüyle bakamadız yakışmazdı. Yakıştırmazlardı!
....

Nişan günümüzün üzerinde tam bir ay geçmişti ve iki ay sonra da düğünümüz vardı. Şimdiden hazırlıklara başlanmıştı.

Bu süreçte Ferman'la bir yol kat edememiştik. Bir kaç kelime dışında sohbetimiz yoktu. Ne o bir çaba gösteriyordu ne de ben. Belki o biraz olsun bu ilişkiye tolerans gösterse bende bir adım atabilirdim ama Ferman bey Nuh diyordu peygamber demiyordu. Durum böyle olunca bende çekiniyor yerime sanıyordum. Herkese karşı susmak bilmeyen ben, Ferman'a gelince dilim Lal oluyordu.

Tabi bu durum içerisinde olmak ne kadar can sıkıcı ve üzücü olsa da mecburen katlanıyordum. Zira Zınar babamı ve Zelal annemi üzmek en son isteklerim arasındaydı. İnkar edemeyeceğim şekilde üzerimde emekleri vardı. Bana hem ana hemde baba olmuşlardı. Her ne kadar bu nişan olayı yüzünden biraz kırgın olsam da onları üzmek istemiyordum. Sonuçta onlar değil Ferman beni üzüyordu.