Mübrem

🕊48. Bölüm🕊

Ay ay ben geldim!

Yusuf ağayı bol bol yazdım özlemişsinizdir diye:)

Keyifli okumalar ❤

...

Jiyan'dan

Gördüğüm mesajlarla ellim,ayağım titrerken ne yapacağımı bilemeden bir etrafta oynayan çocuklarıma bir Ferman'a bir de eski kocama eş olacak aday olan kadının resmine baktım.

Bir gün tekrardan hayatımıza önümüze bakacağımızı, tekrardan birilerini seveceğimizi biliyordum ama bu kadar erken olacağını hiç bilmiyordum.

Bizden olmazdı zaten olsaydı boşanmaz, Ferman bana ihanet etmezdi ama ne bileyim başka bir kadınla evlenecek olması başka bir kadından tekrar çocuklarının olacak olma ihtimali çok ağrıma gitti. Belki bencilceydi ama ben çocuklarım için bir hayat kurmazken, o ailesini dinleyip kuracak mıydı hemde yuvayı yıkan tarafken?

"Jiyan niye öyle bakıyorsun bir şey mi oldu?" Hangi ara yanıma geldiğini bilmediğim adam merakla benden bir cevap beklerken, telefonu sadece kendisine uzatım. Ben bu kadar acıyı hak edecek ne yapmıştım? Beni hep dışlamışlardı ama bugün yaptıkları, Ferzan ile beni evlendirmek istediklerinden daha ağırdı.

Ferman, benden bir cevap alamadığı için başını eğip annesinden gelen mesajları okumaya başladı. Her saniye yüz kasları daha da sertleşirken, kaşlarını derinden çattarak, "Bu ne lan?" Dedi ses tonunu bir an kontrol edemeyerek bağırdı.

Hüznümü, acımı her zaman ki gibi en derinlerime gömerek üzerine bir avuç toprak attıp, burukça tebessüm ettim.
"Ailen sana yararı olacak bir kız bulmuş Ferman neyini anlamadın?"
Sesim buz gibi çıkarken, içimde ki ateşe rağmen duygusuzca yeşil harelerine baktım.

"Ne kızı lan?" Dedi elinde ki telefonu avucunun içinde kırarcasına sıktı. "Sikerim kızı da aileyi de! Evleneceğim diyen mi oldu da bunlar yine kendi kafalarına göre esmişler?" Şakağında ki damarlar gittikçe kendisini belli ederken, omuz silktim.

"Bilmiyorum Ferman ailen hakkında hiç bir şey bilmiyorum!" Dedim 'aile' kelimesinin üzerine bastırarak. Onlar uzun zamandır benim ailem olmaktan çıkmıştı bir kaç ay önce de son bağ kopmuştu arada. Kendileri koparmış benim yabancı olduğumu başıma vura vura dank ettirmişlerdi. Benim vicdanımı ve merhametimi canları isteyince kullanmış sadece beni seviyorlarmış gibi yapmıştı Miroğlu ailesi...

"İlam gel katilimiz ol diyorlar!" Dedi burnunu sertçe çekerek, öfkeyle soldu. Kelimeleri öylesine değildi artık sabrının son demelerinden olduğu için ailesine zarar vermekten korkuyordu.