《Indemnity》

▪︎PART 5▪︎

سعی داشت کلید خونه رو از توی کیفش پیدا کنه و زودتر وارد شه.. اونقدری خسته بود که فقط دوست داشت بره زیر دوش آب گرم و بعد خودشو روی تخت بندازه و بخوابه. خوشحال از پیدا کردن کلید، خواست اون رو توی قفل در بندازه که شخصی سیاه پوش برشگردوند و چاقویی زیر گلوش گذاشت.
اونقدری یهویی این اتفاق افتاده بود که حتی نتونست دست های مرد رو از خودش دور کنه.
مرد به حدی چاقو رو روی پوست گلوش فشار داد که نازک شدن پوستشو توی اون ناحیه حس کرد.
به سختی لب زد:

"چی-.. میخوای؟"

آلفای ناشناس که ماسک سیاهی صورتش رو پوشونده بود با صدای زمختش به حرف اومد:

"از کیم تهیونگ دوری کن اگر نمیخوای با خاک یکسان شدن زندگیتو به چشم ببینی!"

پس از پایان حرفش لگدی به پای جونگکوک زد که روی زمین افتاد و به همون سرعتی که پیداش شده بود، توی تاریکی شب ناپدید شد.

○○○

به سختی مارسل رو از بغلش پایین آورد. بچه وزن زیادی نداشت اما با وجود همون وزن کمش تهیونگ باز هم نمیتونست خیلی بغلش کنه:

"خودت میای دنبالم؟"

بچه سر تکون داد. دست مامانشو گرفت و دنبالش تند تند راه رفت.
با نفس نفس به سمت دختری که پشت کامپیوتر نشسته بود رفت:

"ببخشید.. میشه بگید خانم چوی میجو کجا بستری شده؟ "

دختر اول نگاهی به امگا کرد و چیزی توی کامپیوتر تایپ کرد:

"متاسفانه الان وقت ملاقات نیست آقا."

بغضشو فرو برد و ملتمس گفت:

"خواهش میکنم بهم بگید.. مادرم اینجا بستریه، من تازه فهمیدم! تو رو خدا شماره اتاقشو بهم بگید.. تو رو خدا خانم!"

دختر که دلش از لحن مرد به رحم اومده بود آدرس رو بهش داد و لحظه ای بعد، تهیونگ همراه مارسل به اون سمت دوییدن.
بچه به خاطر پوشکش نمیتونست تند بدوئه و از اینکه نمیتونست هم پای مامانش حرکت کنه خودشو سرزنش کرد!

"کیم تهیونگ؟"

سرشو سمت شخصی که صداش زده بود برگردوند. ظاهر اتو کشیده و رسمی داشت و باعث می‌شد تهیونگ به این باور برسه که این شخص حتما پسر خانم چوی بوده!
اما باز هم پرسید:

"شما.. پسر خانم چوی میجو هستید؟"

آلفا سر تکون داد. در اتاقی که لحظه ی قبل توش بود رو بست و دستشو سمت پسر دراز کرد:

"جانگ هوسوک!"

دست ناتوانشو به دست های بزرگ مرد رسوند باهاش دست داد.

"چ-.. چه اتفاقی افتاد؟ تا دوهفته پیش که خوب بود!"

چشم هاش از شدت گریه سرخ شده بود و به زور نفس میکشید.