A Dream that never came (Sequel #4)

Chapter 27

Important

Nagtaas ng kilay si Mommy habang nakikipag laban ng tingin sa akin. Sa huli ay tumamis ang ngiti niya, tumayo siya ans she gave me a slow clap na para bang isa 'yon sa mga nagawa kong tamang desisyon.

"That is what I am talking about. Fierce Ahtisia Amelie," she said.

Hinawakan niya ang magkabilang braso ko, nakangiti niya akong tiningnan kaya naman hindi ko ma-iwasang ngumiti. Minsan lang ako tingnan ni Mommy with that kind of emotion in her eyes...with love and adoration.

Hindi din ako handa sa gagawin ko, pero Mommy helped me. Na para bang sa dinami-rami ng hindi naman napagkasunduan ay ito ang unang beses na nangyari 'yon.

Inilatag niya ang blueprint sa harapan ko. Kaagad kong binuksan ang notebook na hawak ko para mag-take down notes sa mga sasabihin niya sa akin. Habang nakikinig kay Mommy ay mas lalo kong napapatunayan na she's dedicated in her work.

Ano bang aasahan ka? She's one of the top students back in college.

"I made this para sana i-present sa board pero inalis nila ako kaya kawalan nila. But you're here anyway. You should make your own name sa industry, Ahtisia. Make this as your first step," Mommy said bago niya inilapag sa harapan ko ang folder.

Focused ako habang nakikinig kay Mommy. She's like some strict professor na hindi mo gustong magalit sa 'yo.

Hindi ko din ma-iwasang mapatitig sa kanya, seryoso siya masyado. She even wears a reading glass because of her age pero para sa akin ay mas lalo siyang gumanda. She ages like a fine wine.

"That's important..." paalala niya sa akin kaya naman mabilis kong sinulay sa notebook ang sinabi niya tungkol sa naiwan nilang trabaho.

Naputol ang ginagawa namin nang makarinig kami ng pagkatok. Sabay kaming lumingon ni Mommy sa pintuan, nakita namin ang pagsilip ni Ate Let, ang nanny ni Hartemis. Nang tuluyang bumukas ang pintuan ng study room ay doon namin narinig ang iyak niya.

"Ma'am, kanina pa po umiiyak..." she said kaya naman lumingon ako kay Mommy.

Tumango siya sa akin to give me a permission to stand to attend for my baby.

"What's wrong with our Princess?" tanong ni Mommy dito ng lapitan ko si Hartemis para kuhanin sa Nanny niya.

Kaagad siyang yumakap sa akin, nagsumiksik sa leeg ko kaya naman marahan ko siyang isinayaw.

"Ako na po," sabi ko kay Ate Let.

Kinuha ko sa kanya ang feeding bottle nito, bumalik ako sa inuupuan ko kanina. Ramdam ko ang panunuod ni Mommy sa amin. She's worried din sa pag-iyak ng apo.

"Hinahanap niya ang amoy mo," sabi niya sa akin habang abala ako sa pagpapa-dede dito.

Napanguso ako at napa-isip.

"Should I give Ate Let my perfume para magka-amoy na kami?" tanong ko sa kanya.

Magta-trabaho na ako. Kung palagi akong wala, palaging iiyak si Hartemis dahil sa paghahanap sa akin. Kawawa naman ang baby ko.

Tumawa si Mommy at umirap.

"It's not about the perfume, Ahtisia. Alam nila ang amoy ng Mommy nila...kahit hindi ka maligo buong araw," sabi niya sa akin while she's busy with the documents sa taas ng table.

After feeding hartemis ay kinuha siya ni Mommy sa akin para kargahin. Kita ko ang pagmamahal ni Mommy dito. Para bang nabawi ang lahat ng naramdaman kong kakulangan sa kanya, ibinuhos niya 'yon kay Hartemis kaya wala na akong hihilingin pa.