A Dream that never came (Sequel #4)

Chapter 48

S.I.A

Nanigas ako sa kinatatayuan ko dahil sa pinaghalong takot at kaba. Hindi ko halos ma-alis ang tingin ko sa kawawang sisiw. Sobrang bigat ng dibdib ko, hindi man kasi direktang sinabi sa sulat ay alam ko na kaagad kung anong gusto nitong ipahiwatig.

Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap ni Hunter sa akin, kaya naman hindi natuloy ang pamamanhid ng aking buong katawan.

"Shh...Don't worry about it. I promised you, Hartemis is going to be safe. Walang mangyayaring masama sa kanya," pag-aalo niya sa akin.

I find his word comforting, but it didn't change the fact that Hartemis is not safe. They're eyeing for her, they want to hurt my baby.

Nakita ni Hunter na hindi ko ma-alis ang tingin ko sa sisiw kaya naman pinilit niyang itinago ang mukha ko sa dibdib niya at mas lalong niyakap ng mahigpit.

"Bakit kailangang idamay ang baby ko? Hindi ko kakayanin pag may nangyari..."

"Walang mangyayari," giit niya.

"Nandito ako, hindi ko kayo papabayaan. Hindi nila kayo malalapitan," paninigurado niya sa akin.

Ilang beses kong naramdaman ang paghalik niya sa ulo ko. Marahan din niyang hinahaplos ang likod nito para pakalmahin ako.

Bumalik kaagad kami sa loob ng hospital, kinuha ko si Hartemis kay Kuya Wil. Matapos ko siyang kuhanin ay halos ayoko na siyang bitawan. Sa tuwing may dumadaang ibang tao sa hallway ay mas lalo kong hinihigpitan ang yakap sa baby ko.

Walang dapat na pagkatiwalaan.

Panay ang halik ko sa kanyang ulo habang naka-kakandong siya paharap sa akin. Naramdaman niya 'yon kaya naman kumawala siya ng bahagya sa yakap ko at tiningala ako. Ngumuso ako sa kanya dahilan para mag-pout din siya at humalik sa labi ko.

Matapos 'yon ay marahan kong pinisil ang ilong niya. Tumawa si Hartemis dahil sa ginawa ko kaya naman hindi ko napigilang mapangiti.

"Don't be too nice to everyone, ok?" malambing na paalala ko sa kanya. Kahit alam kong hindi tama ang itinuturo ko sa kanya. Pero iba kasi ang sitwasyon namin ngayon.

"Don't entertain people you don't know..." pahabol ko pa.

Seryoso ko siyang kinakausap kaya naman seryoso din siyang nakikinig sa akin. Nag-ingay nanaman siya na para bang sumagot siya sa mga sinabi ko sa kanya. Habang ginagawa niya 'yon ay marahan kong inaayos ang ilang hibla ng buhok niyang humaharang sa mukha niya.

"Opo..." sagot ko sa tuwing may sinasabi siyang hindi ko naman ma-intindihan. She needs to feel that her thoughts is valid with me and I really want us to practice a good communication.

Ayokong dumating yung araw na may mga bagay siyang hindi niya kayang sabihin sa akin, dahil lang sa natatakot siya. Gusto kong maging magaan ang loob ng baby ko sa akin, para naman kung sakaling may sikreto siya o may nararamdaman ay masasabi niya.

Isa 'yon sa mga bagay na hindi namin nagawa ni Mommy. Ang magaan kong sabihin sa kanya ang mga nangyayari sa buhay ko.

Nanatili ang tingin ko sa baby ko kahit ramdam ko ang paglapit ni Hunter sa amin. Mukhang tapos na siyang kausapin ang mga tauhan niya, na-ireport na din sa pulis ang tungkol sa natanggap na package.

"Maria Hartemis," nagtatampong tawag ko sa kanya.

Mabilis siyang ma-distract pag nandyan ang Daddy niya.

Tumawa siya, alam niya ata kung para saan ang reklamo ko. Nilingon niya ang Daddy niya na umupo sa tabi namin. Hinawakan ko sa magkabilang pisngi ang baby ko at marahang ibinalik ang tingin niya sa akin.