တာတေ [ညမဖတ်ရ] အတွဲ ၂

ပေါရိသာရမှော်

Unicode

ဒီတုန်းက ရန်ကုန်ထောင်ကြီး ရှိသေးတယ်ဗျ။
အဲဒီမှာ ထောင်မှူးကြီးက တာတေတို့ရွာသား
ဗျ။ ဦးအောင်စိန်တဲ့။ ထောင်မှူးကြီးအောင်
စိန်ဆိုရင် လူတိုင်းသိကြတာပေါ့ဗျာ။ ထောင်
မှူးကြီးအောင်စိန် ဆိုတာကို ရွာက ကထိန်မှာ
လာသွားတာတော့ ကျုပ်တစ်ခါမြင်ဖူးလိုက်
တယ်။ ကျုပ်ကို လာခေါ်တာ သူဗျ။

ဦးအောင်စိန်ကြီးကိုယ်တိုင်လာခေါ်တာ။
ကျုပ်အကြောင်းကို ရွာကလူတွေက ပြော
တာရှိမှာပေါ့ဗျာ။ သူတို့ထောင်ကြီးထဲမှာ
သရဲတစ်ကောင် တော်တော်ကို သောင်း
ကျန်းနေတာတဲ့ဗျ။ ဒီသရဲက ဟိုတုန်းက
တည်းက ရှိတာတဲ့။ ဦးအောင်စိန် သိတာက
တော့ အင်္ဂလိပ်ခေတ်ကတည်းက ကျန်ခဲ့
တဲ့ သရဲဆိုပဲ။ အင်္ဂလိပ်ခေတ်ကတည်းက
ကြိုးပေးသတ်ခံရပြီး သရဲဖြစ်နေတာတဲ့
ဗျ။ သူ့ကိုသတ်တဲ့ တပေါင်းလကွယ်နေ့
ညသန်းခေါင်မှာ အမဲသား သုံးပိဿာချက်
နဲ့ ထမင်းကျွေးရတယ်ဆိုပဲ။

ဒါဆိုရင် ထောင်ကြီးကို ဒီသရဲက စောင့်
ရှောက်သတဲ့ဗျို့။ ထောင်ဖောက်ပြေးတဲ့
လူတွေဆိုရင် အုတ်ရိုးပေါ်က ကန်ချတာ
ဆိုပဲ။ သူ့ကိုတစ်နှစ်တစ်ခါ မပျက်မကွက်
ကျွေးရတယ်တဲ့ဗျာ။ အခုတော့ တပေါင်း
လကွယ် မရောက်သေးဘဲ သရဲက တအား
သောင်းကျန်းနေလို့တဲ့ဗျာ။ အဆောင်တွေ
ခေါင်မိုးပေါ်မှာ တဝုန်းဝုန်း တဒိုင်းဒိုင်းနဲ့
ညတိုင်း ပြေးလွှားပြီး အဆောင်တွေပေါ်
မှာ ခုန်ချလို့ချတဲ့။ညဆိုရင် ထောင်သား
တွေလည်း ကောင်းကောင်းမအိပ်ကြရ
ဘူးတဲ့ဗျို့။

အားလုံးလည်း ကြောက်နေကြပြီဆိုပဲ။
လူဆိုတာက ခက်တော့ခက်သားလားဗျ။
ထောင်ကျနေတဲ့ လူဆိုးလူမိုက်ကြီးတွေ
ကလည်း သရဲတော့ ကြောက်သားလား
ဗျ။ ကျုပ်ရန်ကုန်ထောင်ကြီးကို ရောက်
တဲ့ညမှာပဲ မျက်ကွင်းဆေးကွင်းပြီးစောင့်
ကြည့်တယ်ဗျ။ ဦးအောင်စိန်ကိုယ်တိုင်
လည်း ကျုပ်နဲ့အတူ လိုက်လာတာဗျ။

"ဝုန်း" "ဗြောင်း"  "ဗြောင်း" "ဗြောင်း"

ဟော ညသန်းခေါင်လောက်ရောက်တော့
ဇာတ်လမ်းစတော့တာပဲဗျို့။ မြောက်ဘက်
က အိပ်ဆောင်ကြီးတစ်ခုကစပြီး ပြေးတာ
ဗျို့။ ကျုပ်လည်း အသံကြားတဲ့ဘက်ကို
ပြေးရတာပေါ့ဗျာ။ဦးအောင်စိန်လည်း
ကျုပ်နဲ့ လိုက်ပြေးသဗျ။