Chapter 29

72.8K 2.7K 2K
                                    

SHEVAYA

Tulalang naka-tingin lang ako sa kawalan.

Miss Portia take me to her condo. Hindi na ako umangal because I don't have the strength to do so. My mind is in chaos right now. I can't process anything. 

Something feels like stabbing my chest every time I got the chance to remembered Rhoann's mother. Galit ba sya sa'kin?

If the DNA test were real, is that mean she doesn't want me to be part of them?

Sabagay, who would want me in the first place?

I've got nothing.

Ni-ganda nga wala ako.

Kaya it's too impossible, sa gaganda nilang lahat? Tapos they'll claiming me as one of them? Kaya rin siguro ganoon ang trato sa'kin kanina ni Miss Keres.

I heaved a deep sigh.

Ayokong umuwi kay Lola.

Masama ang loob ko sa kanya.

Natatandaan ko pa rin ang mga sinabi nya na kung may kakausap sa'kin ng tungkol dito ay huwag akong maniniwala. Sapat na ba ang DNA test para maniwala ako?

Maybe not? They could've fake it.

Pero para saan naman kung ipe-peke nila?

"Wha'yah thinking?" pumasok si Miss Portia na may dalang baso na puno ng hot chocolate.

"Yah 'know," umupo sya sa tabi ko, inabot sa'kin ang basong hawak kaya nag pasalamat ako. "I hate seeing you shedding tears." she pulled out a handkerchief and handed it to me.

"T-thank you," pero mukhang nag bago ang isip nya at sya na mismo ang nag punas ng mga luha ko.

"That day I saw you crying," she caress my cheek. "I vowed to not seeing you in tears again."

Tuluyan syang lumayo sa'kin at malamig na tumitig sa mga mata ko. It scared me a little. There's a glint of rage on her Amber orbs.

"But people really kept testing my patience." she said as coldly as she could, without even blinking.

I gulped. Ipinatong ko ang basong hawak sa ibabaw ng lamesa. Baka mabitawan ko, makabasag pa ako.

Bigla yata akong kinabahan, and ang lakas ng kabog ng puso ko. I don't even know why. Medyo natakot lang ako sa klase ng tingin ni Miss Portia.

Segundo lang ang lumipas bago ito ngumiti sa'kin ng matamis. And that smile made my heart hurt a little bit. I gathered myself, tried my best to not breakdown but I failed.

Dinamba ko ng yakap si Miss Portia at doon umiyak.

"H-hindi ko alam...kung sino ang p-paniniwalaan ko, M-ma'am," sumbong ko.

She gently pat my back and hug me back.

"Trust can be dangerous." She whisper.

Right, she's right. Trust can be dangerous, most of the time. It's hard to trust someone. They'll probably say na watch their actions, para malaman mo kung sino ang pwedeng pagkatiwalaan sa hindi.

Pero nakakatakot lang kasi, minsan yung mga taong hindi pa natin inaasahan ang syang sisira ng tiwala natin.

"You can't expect honesty form them, Shevaya." naiiyak na bahagya akong natawa.

Si ma'am..

"Edi pati sayo?" I asked.

"I said them, stupid." singhal nya, pero yakap yakap pa rin naman ako. I'm feeling better now. Lalo na at sya ang kasama ko.

Endless Love [ProfxStudent]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon