Endless Love [ProfxStudent]

Chapter 44

SHEVAYA

Show me the most damaged part of your soul, and I'll show you how it's still shines like gold.

"Who you talking with?" I asked Eris. Naka upo ito sa mahabang couch, prenteng kumakain ng grapes habang may kausap sa cellphone.

Umirap sya sa'kin kaya inirapan ko na rin.

Kadarating lang namin kagabi, tapos sya itong mabubungaran ko dito sa sala? Where's my Mother, by the way?

Nagpaalam sya sa kausap bago sinagot ang tanong ko.

"Yung taong iniwan mo," saka ako iniwan sa sala. Kunot noong sinundan ko ng tingin si Eris. Gusto ko syang batuhin nitong hawak kong libro.

Napalabi naman ako bago umupo sa couch na inupuan lang nito. And suddenly, it sink into me.

Yung taong iniwan mo..

Bigla akong nanlamig ng marealize ang ibig nyang sabihin. Does she, perhaps, talking to my Portia.

Sa isiping iyon ay napatakip na lang ako sa mukha. Damn it.

Did I fucked it up already?

No, may be hindi nya nakilala ang boses ko? Or may be she did not hear me at all? Tama, tama.

"You told me you have work," rinig kong sambit ni Mommy, magkasunod silang lumabas ni Eris sa kusina. Napalabi na lang ako sa nakikita, they look good together. Kung hindi mo malalaman kung ilang taon na si Mommy, iisipin mong hindi nalalayo ang edad nilang dalawa.

Mas lalo lang gumanda si Mommy Harriet ng makilala si Eris, nagaalangan pa sya n'ong una, pero ng maipakilala nya sa'kin si Eris ay naging maayos naman.

Not until Eris remembered me, d'on nag simula ang alitan naming dalawa. Alitang alam naming hindi naman talaga seryoso.

We're in good terms, sadyang nagkakainitan lang kami madalas kapag si Portia na ang usapan. She's not pleased after knowing what I've done.

Sinabi nyang nasaktan ko ng sobra si Portia, just like the others. Sinasabi nilang maling umalis ako, at iniwan ito.

Wala bang nakakaintindi sa naging reason ko?

They kept on talking about Portia's pain, what about mine? Hindi ba nila alam na mahirap din sa part kong talikuran ito? If only I knew that it will goona happen to her, sana, sana hindi ko na lang piniling maging makasarili.

Sana ni-take for granted ko na lang ang mga panglalait nila sa'kin, para lang madamayan si Portia. Sana hindi ko na lang dinamdam ang mga sinabi ng iba.

Sana kinalimutan ko na lang ang sinabi ng Tatay nya na hindi ko deserve ang anak nya.

Kung alam ko lang na ganoon ang pagdadaanan nya, sana hindi ko na lang sya iniwan.

We both suffer, but fought a different battle.

Ang hirap ipaintindi sa iba ng naging rason ko, but for the past years, I've learn to take their opinions for granted.

"Hep, hep, hep!" I shout. Nakita ko kasing sumusunod sa taas si Eris. Kaya aasarin ko lang, sabay na lumingon sa'kin ang dalawa at pareho akong binigyan ng expression na nagtatanong.

"Eat proper foods first, Mommy. Bago yang bottom mong fiancée." I tease na ikinasimangot ni Eris. Asar talo talaga ang bottom na yun.

Hindi sya maka angal kasi nahuli--I meant to say, hindi sinasadyang makita ko sila sa ganoong sitwasyon. It doesn't embarrassed my Mom, si Eris lang talaga dahil sya itong naka upo sa table--ugh. TMI, to much information. Ghad.