Strawberries And Cigarettes • 황승

20

Zawgyi

တနလၤာေန႔ေတြဟာ အက်ည္းတန္ေပမ့ဲ ဒီေန႔ေတာ့ အနည္းငယ္ လွပေနသေယာင္ပင္။ မနက္ေစာေစာႏွင့္ မလိုက္ဖက္စြာ သာေနတ့ဲ ေနမင္းဟာ တစ္ပတ္တာကိုစတင္ဖို႔အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေနပါေသာ္လည္း အေကာင္းဘက္ကျမင္ၾကည့္လ်ွင္ ဒါဟာ သာယာတ့ဲေန႔တစ္ေန႔ကို ဦးႀကိဳတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေနေရာင္ျပင္းက ယွဥ္တြဲေနတ့ဲ အရိပ္ႏွစ္ခုကိုလည္း ေသခ်ာကြန္႔ျမဴးေစပါသည္။

နံနက္ခင္းရဲ႕ေလညင္းေတြဟာလည္း ခပ္တိုးတိုးကိုမွ တကယ္ကို ညင္းတိုးတိုးေလး တိုက္ခတ္ေနၾကသည္။ အေနခက္တ့ဲေလထုကို မေႏွာင့္ယွက္လို၍ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ၾကားမဝင္လို၍ပဲလား။

ယွဥ္တူေနတ့ဲေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သြားခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ကို ေရာက္သြားၾကၿပီပင္။ လတ္ဆတ္တ့ဲ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို ဘရိတ္ေပါက္ေနတ့ဲစက္ဘီးေၾကာင့္ ေသဆံုးျခင္းမွာ ဘူတာမဆိုက္ေစလိုတ့ဲအခါ ဒီေန႔လည္း ဘတ္စ္ကားစီးဖို႔သာ ေရြးမိသည္။

ကံဆိုးျခင္းအလားတူ၊ ကံေကာင္းျခင္းဟာလည္း အေဖာ္အေပါင္းႏွင့္ လာသည္ ထင္ပါရဲ႕။ ႏွစ္ေယာက္တြဲထိုင္ခံုသည္ သူတို႔အတြက္ အလိုက္သင့္ေလး လြတ္ေနခ့ဲသည္။ ဒါန႔ဲပဲ ဒုတိယေျမာက္အေတြးကို မေတြးဘဲ ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကသည္။

ဆံပင္႐ွည္ေတြကို ေလတိုးတာကို ႏွစ္သက္ေပမ့ဲ ဒီေန႔ေတာ့ Hyunjin ျပတင္းေပါက္ကို မဖြင့္ျဖစ္ပါ။ မည္သို႔ေသာ ေအးစက္မႈမ်ိဳးကိုမွ သူတို႔ၾကားထဲ အဝင္မခံႏိုင္ေပ။

အေနခက္ဆဲ​ေလထုကို ဘယ္သူ႔မွ စကားမခြင္းမိၾက။ အ့ဲဒီအစား အၾကံတစ္ခုဟာ Hyunjin အေတြးတို႔ထံ ခရီးေပါက္လာသည္။

နားၾကပ္စံုကိုထုတ္ၿပီး သူတစ္ဖက္၊ Seungmin ကိုတစ္ဖက္ တပ္ေပးလိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ဆန္တ့ဲ အျပဳအမူေၾကာင့္ Seungmin လွည့္ၾကည့္လာေပမ့ဲ စူးစမ္းေသာမ်က္ဝန္းမ်ားက သီခ်င္းသံကိုၾကားတ့ဲအခါ ႏွစ္သက္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားအျဖစ္ ကူးေျပာင္းသြားခ့ဲသည္။