Strawberries And Cigarettes • 황승

2.4

Zawgyi

​ေက်ာင္းဝန္းျပင္ပကို ထြက္လာခ့ဲတ့ဲ Seungmin ေျခလွမ္းတို႔ ရပ္တန္႔သြားခ့ဲသည္။ မိုးေတြသည္ အားေကာင္းစြာ ရြာေနခ့ဲပါသည္။

သူ မိုးရြာတာကို ဘယ္တုန္းကမွ မႏွစ္သက္ခ့ဲဖူးပါဘူး။ မိုးေရေတြက စိတ္ထံုထိုင္းစရာ ေကာင္းလြန္းသည္။ လူေတြရဲ႕ လုပ္မႈေဆာင္ခင္းေတြကို ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေစသည္။ တည္ၿငိမ္ေနတ့ဲ သဘာဝတရားကို လႈပ္ခတ္သည္။ သစ္ပင္တို႔ကို စိုစြတ္ညစ္ညမ္းေစသည္။ မိုးရြာၿပီးခ်ိန္ လမ္းေပၚမွာ တင္က်န္ေနခ့ဲတ့ဲ ေရကြက္ေတြကိုေတာ့ Seungmin အမုန္းဆံုး ျဖစ္သည္။

"ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ"

"မိုးရြာေနလုိ႔ ... "

Hyunjin က တစ္ခ်က္ျပံဳးသည္။ ယင္းက ပုစၦာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ အေျဖကို လက္ကိုင္သိထားတ့ဲလူရဲ႕ အျပံဳးမ်ိဳးျဖစ္သည္။

"ငါ့မွာ ထီးပါလာတယ္"

Hyunjin အိတ္ထဲမွ ထုတ္ျပလာတ့ဲထီးေလးဟာ အနက္ေရာင္ေခါက္ထီးခပ္ေသးေသးရယ္။ Seungmin ေခါင္းခါရမ္းကာ ရယ္လိုက္မိသည္။

"မင္းကိုေတာင္ လံုျခံဳမႈမေပးႏိုင္တ့ဲ ေခါက္ထီးေလးက ငါ့ကို မိုးေရေတြဆီက ကာကြယ္ေပးႏိုင္မွာတ့ဲလား ?"

တိုက္ခတ္သြားတ့ဲ ေလျပင္းတစ္ခ်က္ဟာ Hyunjin မ်က္ႏွာေပၚမွ အျပံဳးတို႔ကိုပါ တိုက္စားသြားခ့ဲသည္။ Seungmin စကားေတြက မွန္ေနခ့ဲပါသည္။

သူ႔တစ္ေယာက္တည္းကိုေတာင္ လံုျခံဳစြာ မအုပ္မိုးႏိုင္တ့ဲ ထိီးေခါက္ငယ္က ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ကို ခိုလွံုမႈ ေပးစြမ္းႏိုင္မည္တ့ဲလား။

ထိုနည္းတူစြာပဲ ကုိယ့္ဘဝကိုယ္ေတာင္ တာဝန္မယူႏိုင္ေသးတ့ဲ သူက Seungmin ရဲ႕ ဘဝကိုေရာ တာဝန္မ်ွယူႏိုင္မည္တ့ဲလား။

အေတြးမ်ားၿပီး ပူပန္ေနမိတ့ဲ သူ႔စိတ္ကို Seungmin ဟာ ဖတ္မိသြားသည္ ထင္ပါ၏။ ေႏြးေထြးေသာလက္တစ္ဖက္သည္ သူ႔လက္အား ေဖးမဆုပ္ကိုင္လာခ့ဲသည္။ Hyunjin ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ အဓိပၸါယ္မသိတ့ဲ အျပံဳးတစ္ခုက သူ႔အား ဆီးႀကိဳေနခ့ဲသည္။

ထို႔ေနာက္ တြဲထားတ့ဲလက္တို႔မွ ဆြဲအားတစ္ခုကိုလိုက္၍ ေနာက္ေျခေထာက္ ေျမျပင္မွ ႂကြသြားခ့ဲသည္ကို သတိထားမိသည္။
ေနာက္ထပ္စကၠန္႔အခ်ိဳ႕မွာ မိုးေရေတြဟာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို အလို႐ွိတိုင္း စိုစြတ္ေစ​ေနၿပီ ျဖစ္သည္။