przepraszam panią ale czy wie pani może
gdzie mam zacząć szukać aby
doszukać się świata
ja wiem że to pewnie pani nie w smak
tak się droczyć z egzystencją ogólną
słów czynów myśli uczuć
książek obrusów filiżanek
kształtów i krawędzi
ale gdyby tylko dało się
oskrobać formę z jej — nie jej wykładni
czy też raczej wykładzin
położonych dla wygody na podniebieniu
gdyby się dało zetrzeć niemrawy ślad
pączkujących księżyców
warstw próchnicznych rozmnażania się i
rozmywania samozwańczych struktur
plastrów początków i końców
wszystkich tych niewinnych niedoprawd
którymi po omacku przykryto
grzbiety pramaterii —
ale teraz to tylko człowiek
tylko wykrawek patrzący
jak w materiał lustra
CZYTASZ
seans chimer
Poetryzwiastun cukrowego gestu wchłania mnie w bezduszny fiolet i pejzaże oczu porośniętych krzewami mgieł
