ဧကရီမယ်တော်ဖြစ်ရတာက ပိုကောင်းတယ်

Ch-120

အခန်း ၁၂၀ သည်းထိတ်ရင်ဖိုစရာ

ထန်ရှီးရှီးက ပွဲသို့ ဝင်ပြီးနောက် သူမသည် အခြားသူများ၏ ချောက်ချခံရမည်ကို ကြောက်သောကြောင့် တလမ်းလုံး သတိထားနေခဲ့သည်။ သူမသည် သူမ ရှေ့ရှိ အစားအသောက် အနည်းငယ်ကိုသာစားပြီး အခြားသူများစားမပြီးခင် သူမက တူများကို ပြန်မချပဲ ဂရုတစိုက် တို့ထိရုံသာစားနေလိုက်သည်။

ဧည့်ခံပွဲသည် ပုံမှန်အတိုင်း အေးဆေးနေပြီး အနီးနားရှိလူများက ရယ်ရယ်မောမော ပြောဆိုနေကြသည်။ ရံဖန်ရံခါတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် ဝမ်သခင်မကြီးအား အလုပ်အကျွေးပြုရန် မတ်တတ်ရပ်သည်။ လူတွေက ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် ဒီပွဲက သာမာန်မွေးနေ့ပွဲတစ်ခုပါပဲ။

ထန်ရှီးရှီး၏ စိတ်နှလုံးမှ တင်းကျပ်မှုသည် ဖြည်းညှင်းစွာ ဖြေလျှော့သွားသည်။ သူမ၏ စိတ်နှလုံးသည် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေကာ လူတိုင်းကို ရန်သူအဖြစ် ဆက်ဆံနေပုံရသည်။ ထန်ရှီးရှီးက စားလို့ဗိုက်ပြည့်နေပြီး သူမ၏ တူများကို ချရန် အသင့်ဖြစ်လုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။ သူမ တွေးနေတုန်း အိမ်အကူတစ်ယောက်က အပြင်ကနေ အလျင်စလို လျှောက်လာပြီး ထန်ရှီးရှီးကို စိုးရိမ်တကြီး ကြည့်နေသည်။

ထန်ရှီးရှီးက ဤမျက်နှာကို ဂရုစိုက်မိသွားခဲ့သည်။ သူမသည် ကျင့်ဝမ်အိမ်တော်မှ အိမ်အကူတစ်ဦးဖြစ်ပုံရသော်လည်း ယနေ့တွင် ထန်ရှီးရှီးက သူမနှင့်အတူ တုကျင်း နှင့်ရှီကျူကိုသာ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒီအိမ်အကူက ဘာလို့ဒီမှာပေါ်လာတာလဲ။ ထန်ရှီးရှီးက တိတ်တဆိတ် နိုးနိုးကြားကြားဖြစ်လာပြီး အခြားလူများကို မရိပ်မိစေရန် တိတ်ဆိတ်သောအရပ်သို့ လှမ်းကာ "မင်းဘာလို့ ဒီကိုရောက်နေတာလဲ"

အိမ်အကူက ထန်ရှီးရှီးထွက်လာတာကို စောင့်ကြည့်ပြီး သူ့နောက်ကို တစ်လှမ်းချင်း လိုက်သွားခဲ့သည်။ လူမရှိတဲ့နေရာကိုရောက်တဲ့အခါ အစေခံက စိတ်အားထက်သန်မှုပြပြီး အသံကိုလျှော့ကာ ထန်ရှီးရှီးအား " ဝမ်ဖေး... တစ်ခုခုတော့ ဆိုးသွားပြီ... စီဖေးကျိုးက ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျသွားပြီ"

ထန်ရှီးရှီး၏ မျက်လုံးများသည် ရုတ်တရက် ပြူးကျယ်သွားပြီး တည်ငြိမ်သော မျက်နှာထားဖြင့် ထိုမိန်းကလေးကို ကြည့်ကာ "ဘာလဲ"