ဧကရီမယ်တော်ဖြစ်ရတာက ပိုကောင်းတယ်

My Feeling

ဒီ Novel နဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ ကိုယ်ရဲ့ ခံစားချက်လေးတွေကို မျှဝေချင်သေးတယ်...

အထူးသဖြင့် ထန်ရှီးရှီးနဲ့ ပတ်သတ်ပြီးတော့ပါ...ရှီးရှီးကို တချို့ကကြိုက်တယ်...တချို့က မကြိုက်ဖူး... အဲ့တာက စာဖတ်သူတွေရဲ့ ကိုယ်ပိုင်လွတ်လပ်ခွင့်ပါ.... ကိုယ်က ဘာမှ မပြောလိုပါဘူး... တချို့ဆို ရှီးရှီးကို ဗိလိန်တို့ အလကားနေရင်း သူများကို ရေဆိုးနဲ့ လိုက်ပတ်တယ်တို့ ပြောကြတယ်...အဲ့တာလဲ သူတို့ခံစားရသလိုပြောတာပဲ ထားပါတော့... ဒါပေမယ့် ရှီးရှီးရဲ့ Character ကို မကြိုက်လို့ ဘာသာပြန်တဲ့သူကို လာဆဲတာကြတော့ ကိုယ်က ဘာလုပ်ပေးနိုင်မှာလဲ... မူရင်းသာသာကို သွားပြောလို့လဲ မပြောချင်ပါဘူး။

ဘာလို့လဲ ဆိုတော့....

ဒီ Novelကို စပြီး ဘာသာပြန်ခဲ့တုန်းက ထန်ရှီးရှီးရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ Character ကြောင့်ပါ...

ဒါပေမယ့် ဘာသာပြန်ရင်း ဘာသာပြန်ရင်းနဲ့ မူရင်းစာ‌ရေးသူရဲ့အတွေးတွေကို သဘောကျပြီး Novelထဲက ဇာတ်ကောင်တွေ အကုန်လုံးကို တကယ်သဘောကျမိတာပါ...

ကိုယ်ကအတွေးသမားမို့ထင်ပါရဲ့ ... တွေးမိတာက......

ဒီ Novelမှာ ဘယ်သူမှ ML, FML မဟုတ်ဘူးလို့ကို ခံစားရတယ်... သူတို့အကုန် သာမန်တွေပဲ...တယောက်ချင်းဆီမှာ အားနည်းချက်တွေ အားသာချက်တွေ ရှိတယ်...

"အနိုင်ရတဲ့သူက သမိုင်းကိုရေးခွင့်ရှိတယ်" ဆိုတဲ့စကားလိုပဲ သူတို့တစ်ယောက်ချင်းဆီရဲ့ အရည်အချင်း၊ ကြိုးစားမူ၊‌ ရွေးချယ်မူ၊ ကံ အပေါ်မူတည်ပြီး သူတို့ဘဝရဲ့ အဆုံးသတ်တွေကို သူတို့ဘာသာရွေးချယ်ကြတယ်

မူရင်းစာရေးသူက ရိုးသားတဲ့သူနဲ့ ညံတဲ့သူတွေ နန်းတော်မှာ မရှင်သန်နိုင်ဘူး အနှိမ်ခံဘဝက မတက်နိုင်ဘူးလို့ပြောထားခဲ့တယ်..

အဲ့တော့ ထန်ရှီးရှီးအပါအဝင် အပျိုတော်ဆယ်ယောက်က နန်းတွင်းထဲမှာ အတော်ဆုံးလို့သတ်မှတ်ခံထားရတာမို့ တယာက်မှ ရိုးသားဖြောင့်မတ်တဲ့သူတွေ မဟုတ်သလို တုံးအနေတဲ့သူတွေမဟုတ်ဘူး နေရာရဖို့ အချင်းချင်းပြိုင်ဆိုင်ကြတာပုံမှန်ပဲ