She Owns My Lips || (Completed) ||

Episode 22

Episode 22:

CHARLOTTE

Kinuha ko na ang bag ko at hinalikan sa noo si Dad bago lumabas nang gate. Sinakyan ko ang kotse ko na naka-stock sa garage bago umalis.

"Honey, I want you to manage everything.."

Hinigpitan ko ang kapit sa manibela at mas binilisan ang pagmamaneho.

"I have heart disease. My life is counting, Grace. That's why I need to talk to you."

Nang makarating ako sa apartment agad na dumiretso ako sa loob para mag-impake. Nakita ko naman sina Flair at Peach na nakatayo lang sa harapan ko.

"Chary?"

"I'm leaving here..."

Bakas sa mukha niya ang pagkagulat kaya agad niya akong nilapitan. "Why? May nangyari ba?"

"A-ah, mauna na ako." Agad na umatras si Flair at lumabas.

"Kailangan mo nang bumalik sa bahay mo, Pea." Seryoso kung sabi sa kanya.

"Bakit? Ano ba ang nangyari?" Napaupo ako sa couch at napahawak sa ulo. "Chary, tell me!"

"He needs me. I love him and I can't lost him."

"Why? What happened?"

"My dad have heart disease. He want me to go in Mexico with him. He wants me to manage of all the businesses he have." Natigilan naman siya.

"Aalis ka?"

"Yes."

"Ano na ang mangyayari sa inyo?"

"I don't know. Minsan lang humiling si Dad. I want him to be happy?"

"Paano si Tita?"

"She can understand my situation." Mahinang saad ko. Sana maintindihan niya ako. I love her but I love my father.

Napakagat labi ako dahil sa dalawang tao na nasa harapan ko. Pinag-usapan ba nilang dalawa na sabay akong kakausapin? Nakakapagtaka naman kung paano sila naging close.

"May sasabihin kayo?" Seryoso kong tanong.

"Wala akong sasabihin kaya lang si Ross meron ata." Tumingin ako kay Flair. "Maiwan ko na kayo." Tumalikod na siya sa amin.

"May sasabihin ka, Jazzfer?" Bahagya siyang lumingon bago ako nginitian.

"Tell her." Aniya at naglakad na palayo sa amin.

Tumingin lang ako kay Flair na nakayuko kaya naman nilapitan ko siya’t hinawakan sa kamay bago hinila.

Isang linggo na rin ang nakakaraan simula ng umalis ako sa apartment at naiwan do’n si Peach. Ayaw naman niyang umalis sa lugar na ’yon, maganda raw ang pakiramdam niya doon.

Tinitigan ko ang babaeng nasa harapan ko. Si Flair. Ang babaeng nagsabi sa akin na confused lang ako.

I miss her.

Tinungo namin ang parking lot at pinagbuksan siya ng pintuan, hindi naman siya nagsalita at sumakay na lang din pagkatapos sumakay na rin ako’t nagmaneho na palabas ng University.

Nagmaneho lang ako hanggang sa tumigil kami sa may Manila bay kung saan makikita ang paglubog ng araw. Binasa ko ang labi ko bago tumingin sa kanya.