KENAN'DA BİR SÜVEYDA

20. AÇILIŞ VE KAPANIŞ

KENAN'DA BİR
SÜVEYDA

20. BÖLÜM: "AÇILIŞ VE KAPANIŞ"

Şubat 2019

Demek Kenan beni kullanmış?

Hangi güç bana bu yalanı inandırabilirdi? Hangi aşık kalp bu gerçeği kendine yedirebilirdi?

Gidip sormam gerekiyordu, öğrenmem lazımdı. Ama yine korkak, yine köşelerdeydim. Cesaretim yoktu; gitmeye, görmeye, duymaya... Çünkü içimdeki sarsıcı duygular Kenan'ın beni kullandığı ihtimalini yüksek tutuyordu. Ve bugün aynadaki yansımam bana şunu söyledi; o seni hiç sevmedi, sen sevdi zannettin ama o sevmedi. Sen bir yalana tutunmak istedin ve bir gün bunların olacağını biliyordun. Sessiz kalmak, görmezden gelmek işine geldi ama başına bunların geleceğini hep düşündün.

Babamın beni teselli edişi, Güzin'in gösterdiği destek, Yadigâr'ın avutma sözleri, İhsan'ın telefondan bile olsa gösterdiği sevgisi, aynı şekilde Cesur'un da... Ama insan sevgiyi ve desteği görmek istediği yerden göremeyince başkalarının gösterdiği sevginin de bir önemi kalmıyormuş, kalpteki yeri ne kadar büyükse avutma sözleri de bir o kadar yalan diye hissettiriyordu; bugün bu gerçekle yüzleştim. Her birinin ruha dokunup acıyı almak için söyledikleri farklı farklı sözleri tokat gibi çarpmıştı yüzüme... Oysa Kenan'ın tek bir yalancı bakışı, sözü söndürürdü içimdeki yangını.

Biliyordum, Kenan'la olan yüzleşmem de beni yerden yere vuracaktı.

Ben kaldırır mıydım?

Kenan'ın beni hiç mi hiç sevmediğini düşünmek kolaydı da, beni kullandığını kalbe yedirmek... İşte bu imkansızdı. Aşktan önce güveni göstermişti bana, şimdi nasıl olur da...

Elim karnıma gitmişti bugün. Daha doğmamış Kenan'ın çocuğuna şunları fısıldadım; çocuklar gerçekten annelerin kaderini yaşarlarmış. Annemin kaderini yaşıyordum, ama sen? İster erkek ol ister kız... Bana benzeme diye elimden geleni yapacağım.

Sırtımı karnımdakine vermiş, ona güvenmiştim. En azından artık yalnız olmadığımı biliyordum. Süveyda'nın Kenan'a olan aşkını tek bir anla yok etmiştim. Zor olmamıştı ama zaten başıma böyle bir şeyin geleceğini biliyordum, sesli söyleyemesem de içimde bir yerler de hep bu gerçek yatıyordu.

SÜVEYDA

🍂

Güvenilmez bir kadını sahteciliğinden sonra aşkın sahiciliğini nakış gibi yüreğime işlemişti. Aldanmışlıklar ve yaşanmışlıklar çözümü olmayan bir kördüğüm gibi zehirli sarmaşıklarla yüreklerimize bağlanmıştı.

Ona olan her kötülüğüm aşka gebe kalmıştı, şimdi niye?

Ben bittiysem sen ne haldeydin Süveyda?

Nasıl oluyordu da insan yalan dolan olan hayatının içinden doğruluk arıyordu anlamıyordum. O kadının bana yaptığını aslında başıma geldiği için şaşırmamam gerekiyordu fakat yine de dürüstlüğünü sorgulamadan edemiyordum, sanki çok hakkım varmış gibi. Zaten yaşadığımız hayat yalan değil miydi?

Süveyda, yoluma çıktığında kalpten çok yaralıydım, gerçekten sevildiğimi düşündüğüm kadının ihanetini yakalamıştım. Çok öfkeliydim. Sanırım sevgiye en büyük inançsızlığım kimsenin kimseyi gerçekten sevmediği gerçeğine o zamanlarda çok acı bir şekilde öğrenmiş olmamdı.