Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 48: Severus Snape's begrafenis

De volgende dag is Lily-Anne vroeg wakker, ze voelt zich misselijk, maar houdt zich groot.

Ze trekt haar nachtjapon uit en bekijkt zichzelf in de spiegel op haar kamer in The Burrow.

Ze wilde de vorige avond nog naar huis, maar mevrouw Weasley had het haar verboden, ze had niet gewild dat Lily-Anne alleen in het huis was met alleen het lichaam van haar vader nadat ze haar eigen vriend begraven had.

Als ze naar zichzelf kijkt, strijkt ze zichzelf over haar onderbuik, dan loopt ze naar de kast en pakt er een lange, zwarte jurk uit, volledig van kant, met fluwelen onderjurk en kanten, halflange mouwen.

Een jurk die ze kreeg voor haar 16e verjaardag van haar vader, ze had hem nog bijna nooit gedragen, alleen vandaag.

Ze schuift een la open en pakt er een paar vleeskleurige mouwen uit, ze schaamde zich voor haar Dark Mark, zelfs nu het een litteken was geworden was het heel duidelijk te herkennen en verborg ze het het liefste onder de geweldige uitvinding van Fred.

Als ze zich heeft aangekleed en haar lange haren in een vlecht heeft gedaan, pakt ze het zwarte lintje van haar nachtkastje.

Ze had het gevonden in de ruïnes van het kantoor van haar vader, waar hij het had bewaart, nu had zij het weer in haar bezit.

Ze pakt ook de emotiebloem van Fred van het nachtkastje en bindt ze aan elkaar vast, onmiddellijk kleurt de bloem, die nog fluweelroze was, weer donkerpaars

Lily-Anne bindt het onderin haar vlecht en kijkt nog een keer naar zichzelf in de spiegel.

'Lily?'

Lily-Anne draait haar hoofd om en ziet George in de deuropening staan, in dezelfde kleren die hij droeg op de begrafenis van Dumbledore een jaar eerder, als hij niet een oor zou missen zou Lily-Anne zweren dat Fred voor haar stond.

'Ben je klaar?'

Lily-Anne knikt, George glimlacht en komt een stap naar binnen toe.

'George?'

'Ja Lily.'

George komt steeds dichter naar haar toe.

'Je gaat met me mee naar de begrafenis van mijn vader, terwijl je weet dat hij schuldig is aan...'

George is nu zo dicht bij haar, dat Lily-Anne een hand op het gat waar George's oor eerder zat kan leggen, het was zo goed als genezen, maar het zou voor altijd zichtbaar zijn.

George knikt.

'Dat weet ik, maar ik ben er voor jou.'

George glimlacht en wil weer weglopen als Lily-Anne hem tegenhoudt.

'Mijn vader had spijt.'

George draait zich om, als hij Lily-Anne's tranen ziet komt hij de kamer weer in.

'Hoe bedoel je?'

Lily-Anne haalt diep adem, het aan Fred vertellen was al moeilijk, maar aan George was het nog lastiger.

'Hij richtte de vloek op een Death Eater die Remus Lupin wilde vermoorden, jij was er plotseling en je zat precies in de lijn. Hij boog de vloek nog zoveel mogelijk af, anders was het nog erger afgelopen.'

George kijkt Lily-Anne stomverbaasd aan.

'Meen je dat?'

Lily-Anne knikt, dan glimlacht hij en kijkt haar aan.

'Dat voelt beter, maar hoe dan ook, ik ben er voor jou vandaag niet omdat ik je vader zo mag.'

Lily-Anne knikt nog eens en ze begreep hem ook wel, samen lopen ze de kamer uit naar beneden, waar Percy ook staat te wachten.