Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 1: Spinner's End

Lily-Anne rent door de donkere straten. Het weinige licht van de nog niet kapotte straatlantaarns slaat neer op de plassen die op de keitjes liggen. De zwarte jurk van het meisje zweeft erboven. Haar mantel zweeft nog hoger, terwijl de kap haar gezicht helemaal bedekt. Ze slaat een bocht om, angstig omkijkend of ze niet te dicht achter haar zitten. Ze had hen wel zien komen. Langzaam waren ze op weg naar Spinner's End, dat wist ze zeker. Ze draait nog een hoek om en staat nu tegenover een rij met huizen waarboven een grote fabriek neerkijkt op de woonwijk. De maan schijnt met al haar macht, maar komt bijna niet door de combinatie dikke mist en de fabrieksrook heen. Het geheel had een griezelig en tegelijk somber uiterlijk, maar Lily-Anne was ermee opgegroeid en merkte de sfeer niet eens op. Ze draait zich naar het hoekhuis naast de steeg waar ze net uitkwam. Haar bestemming. Ze klopt op de deur, maar ze krijgt geen reactie. Ze buigt zich voorzichtig opzij om te zien of ze ze al ziet komen. Nog niets. Ze klopt nog een keer zo hard als ze durft, hopend dat er nu wel reactie komt. Ze was niet bang voor buren, die waren er al lang nier meer. Alle huizen in de straat waren al zo lang als Lily-Anne zich kon herinneren leeg en overgroeid met klimop, om over de gebroken ramen nog maar niet te spreken. Dan verschijnt er een gezicht in het raam van de voordeur. Een gezicht zonder emotie, met een gehaakte neus en zwart vettig uitziend haar dat als gordijnen langs het gezicht hing. Als Severus Snape de deur echter opent, veranderd zijn uitdrukking in een fractie van een seconde als hij Lily-Anne hijgend op de drempel ziet staan alsof ze net uren had gerend. 

'Lily-Anne, wat is er gebeurd?'

Ondanks dat haar vader's vraag en zijn gezicht schreeuwen om een antwoord, wil Lily-Anne niet antwoorden voordat ze binnen is. Zacht, maar dwingend duwt ze haar vader weg uit de deuropening en beent de huiskamer in. Daar draait ze zich om, zet de kap van haar mantel af en kijkt haar vader voor het eerst echt aan, een paar plukken van haar losse haren vallen naar voren, voor haar ogen.

'Ze komen, zoals Hij had voorspelt, ze komen er nu aan!'

Severus is naar binnen gekomen en kijkt zijn dochter doordringend aan. Als ze echter diep in zijn ogen kijkt, ziet ze de dankbaarheid in zijn blik. Hij stapt verder de huiskamer in, langs Lily-Anne af en naar de boekenkast achter de bank, die hij aan de kant schuift met een zwaai van zijn toverstok. Een lange trap naar de eerste verdieping verschijnt. Hij zet een voet op de onderste trede en roept:

'WORMTAIL, HIER KOMEN!'

Lily-Anne, die haar vaders bewegingen had gevolgd met haar ogen, kijkt hem nu met grote ogen aan. Haarvader verhief bijna nooit zijn stem, maar dit was blijkbaar een uitzondering. Bovenaan de trap hoort Lily-Anne voeten over de vloer schuifelen  en een klein, voorovergebogen mannete verschijnt. Hij komt voetje voor voetje de trap af, wat Severus al veel te lang duurt. Als het mannetje eindelijk voor Severus staat, valt pas op hoe ver hij voorover gebogen stond en hoe groot en hooghartig Severus eruitzag tegenover hem. 

'U...u...u had g...g...geroe..roepen.'

Wormtail trilt van top tot teen, dat is ook niet gek, vindt Lily-Anne, haar vader riep zo hard.

'Ja, ik wil dat je de deur opent voor onze gasten.'

Moest hij daar zo hard voor schreeuwen, denkt Lily-Anne. Lang om erover te blijven peinzen heeft ze niet, want ze hoort het geklop op de voordeur al. Ze trekt een kort sprintje tussen haar vader en de bank door, waardoor ze Wormtail bijna uit balans brengt. Als ze zich weer terugdraait naar de huiskamer kruist haar blik die van haar vader. Hij knikt kort en grijpt Wormtail, die net zijn balans weer had teruggevonden, bij zijn kraag. Hij sleurt hem de huiskamer in en zet hem neer voor de deur naar de hal. Lily-Anne ziet wat erna gebeurd, want ze heeft de handvaten aan de binnenkant van de boekenwand gepakt en de boekenkast weer op zijn plek geduwd. Ze had wel eens medelijden met de arme man, die ze alleen maar kende als Wormtail. Ze kende hem verder niet en ze wist niet waarom haar vader hem moest behandelen als een huiself sinds hij bij hen was komen wonen aan het begin van de zomer, maar ze zei er niets van.