Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 94: Ze is er...

'Nog heel even mevrouw Longbottom, u doet het fantastisch...Ja nog een keer persen kom op kom op kom op...'

Houd je kop dicht, denkt Lily-Anne, ik weet wat ik moet doen. Het is 2 januari 2007, en vanmorgen waren Lily-Anne's vliezen gebroken. Het was nu tegen het einde van de middag en het zou niet lang meer duren voordat de kleine Longbottom geboren zou worden. Lily-Anne kon de gynaecoloog en Neville allebei wel iets aandoen. De gynaecoloog deed heel meelevend en aardig, maar ze deed alsof Lily-Anne een 16-jarige puber was die moest bevallen van haar ongewenste kind. Nou dat ongewenste klopte misschien wel, maar het 16-jarige gedeelte was absoluut niet waar. Lily-Anne wist wat ze moest doen toen haar vliezen braken, simpelweg omdat ze het al een keer had meegemaakt. En Neville was gewoon een watje, die haar aanmoedigde en alles deed wat een normale, aankomende vader zou doen. Maar Lily-Anne kon zijn kleffe gedoe wel vervloeken. Ze had er nooit van gehouden en de enige waarvan ze zulk gedrag ooit zou hebben gepikt was van Fred, en zelfs die zou het alleen maar hebben gedaan om haar voor de gek te houden. Maar Fred was er niet, ze had voorgoed afscheid van hem genomen, en het was goed zo. Fred en Severus zagen hun vader ook niet meer en een week na hun verjaardag had Lily-Anne hen The Tale of the Three Brothers en haar verhalen over The Battle of Hogwarts nogmaals verteld. Nu hadden ze het wel begrepen en ze hadden ondertussen ook al door dat hun vader nooit meer zou terugkomen. Nu waren de jongens bij Harry en Ginny, die ochtend had Lily-Anne zo goed en zo kwaad als het kon, eerst Ginny en Harry gebeld en gevraagd of zij op Fred en Severus wilden passen. Ze had hen verteld dat ze even een dag voor zichzelf wilde en alleen ging uitwaaien op het strand. Harry was meteen gekomen en Lily-Anne had net alles kunnen verbergen voor haar broer, die gelukkig niets doorhad. Daarna was ze onmiddellijk naar Neville gegaan en met zijn drieën waren ze vertrokken naar het muggle ziekenhuis waar Lily-Anne zou bevallen. Jammergenoeg moest Hannah ook mee, maar gelukkig bleef ze op de gang zitten en deed ze zich voor als een vriendin van Lily-Anne. De ironie, twee personen die elkaar ondoorgrondelijk haten, doen alsof ze de beste vriendinnen zijn. Nu nog een keer, zei ze bij zichzelf. Nog een keer en deze hel is voorbij, en dan bedoelde ze niet de bevalling. Ze perst nog harder en niet veel later breekt een hard gehuil de gespannen stilte. Neville's gezicht breekt open en Lily-Anne laat zich in de kussens vallen. Hij laat haar meteen los en loopt richting de gynaecoloog, die zich over zijn pasgeboren dochter ontfermd. Als hij haar ziet begint hij nog breder te glimlachen en kijkt op naar Lily-Anne.

'We hebben een dochter Lily, het is een meisje.'

Lily-Anne glimlacht vanaf de kussens, dat het een meisje was, wist ze al wel, dat had Fred haar immers verteld. Ze kijkt langs de gynaecoloog af en ziet een klein meisje, met een rood aangelopen gezichtje. Haar oogjes zijn gesloten, maar haar haar is zo zwart als de nacht, nu al. Ze glimlacht en sluit even haar ogen, het was voorbij, nu kon ze gaan genieten van haar dochter, ondanks dat ze haar moest delen met Neville en Hannah.

Een paar dagen later is Lily-Anne weer thuis, ze ligt op de bank, onder een deken. Fred en Severus komen net naar beneden met een dienblad vol lekkere dingen en een grote kop thee. Lily-Anne glimlacht en komt overeind en de jongens komen naast haar zitten.

'Dat is lief, lieve schatten. Nog heel even wachten en dan komt jullie kleine zusje.'

De jongens glimlachen breed en knikken, terwijl ze allebei een koekje pakken en die in stilte opeten, telkens synchroon een blik op het raam werpend, om te zien of Neville er al aan kwam. Lily-Anne kijkt ook om de zoveel tijd naar het raam, maar minder vaak dan Fred en Severus. En toch is zij de eerste die Neville en Hannah opmerkt, die met de baby naar het huis lopen door de stromende regen. Ze komt overeind en loopt de hal in, waar ze Neville voor is bij het aankloppen en de deur voor hem opent.

'Lily, fijn dat je zo snel opendoet. Het regent echt vreselijk hard.'

Lily-Anne laat het drietal binnen en kijkt nog even naar buiten om te zien dat het inderdaad heel hard regent en achter de huizen schiet een bliksemflits naar beneden. Ze sluit de deur en draait hem op slot, waarna ze naar binnen loopt en ziet dat Neville en Hannah de plaats van Fred en Severus op de bank al hebben ingenomen, de jongens staan bij de baby in Neville's armen te kijken. Lily-Anne gaat bij haar zoons staan en kijkt ook naar het kleine meisje. Even is het stil in huis, Hannah zit stralend naast Neville en strijkt de baby over haar wangetje, iets wat Lily-Anne stoort, maar weet dat ze het van zich af moet zetten. Volgens alle documenten zou het kind van Neville en Hannah zijn en had zij geen recht om het kind toe te eigenen. Dat betekende echter niet dat ze dat zomaar van zich af kon zetten, en was en zou altijd haar dochter blijven. Na een paar minuten van in stilte kijken, kijkt Lily-Anne Neville aan, die bijna meteen ook opkijkt.