Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 84: Beloftes

'Nee Neville, het is een keer mislukt. Ik ga het niet nog een keer doen, echt niet!'

Lily-Anne slaat de deur achter zich dicht en staart Neville en Hannah met vuurspuwende ogen aan. Ze kwamen net terug van het Muggle ziekenhuis, waar Lily-Anne en Neville zogenaamd man en vrouw speelden en te horen kregen dat de ivf mislukt was. Hannah was er niet bij geweest en had op Fred en Severus gepast. Maar die hadden zich de hele tijd niet laten zien, en deden dat nu net zo min. Hannah kijkt Lily-Anne verslagen aan.

'Je had het beloofd Lily. Je hebt beloofd dat...'

'Dat ik het zou proberen ja, het is niet gelukt Hannah, pech gehad, jammer ik ga niet nog een keer mijn gezin voor jou op het spel zetten!'

Lily-Anne doet een stap dichter naar Hannah toe, die doet hetzelfde.

'Je bent een lafaard Lily-Anne Snape, je beloofd iets en dan houdt je je er niet aan omdat je zogenaamd bang bent om je gezin te verliezen. Ik wil graag een gezin, en jij bent de enige manier waarop ik dat kan krijgen.'

Lily-Anne's ogen spuwen vuur, net als die van Hannah, die zichtbaar aangeslagen en boos is over wat Lily-Anne haar nu flikt. Neville staat erbij en kijkt ernaar, hij was er nog niet over uit welke partij hij nu moest kiezen. De partij van zijn vrouw, wat van hem verwacht werd en wat ook eigenlijk de juiste keuze moest zijn. Of partij voor Lily-Anne, een vriendin, die haar hele leven op het spel zette en bovenal geheim hield voor iedereen waarvan ze hield, alleen maar om hem te geven wat hij wilde, hoe pijnlijk het ook was voor haar. De discussie is ondertussen onverminderd doorgegaan en de vrouwen staan nog geen tien centimeter van elkaar vandaan, elkaar recht in de ogen aankijkend.

'Ik ben geen lafaard, nooit geweest en ik zal het ook nooit zijn. Je hebt geen gezin, dat is dan heel vervelend voor jou Hannah, maar ik ga wat ik nu heb opgebouwd niet nog een keer op het spel zetten en mijn familie opnieuw voorliegen voor jullie. Ik heb het een keer gedaan, dat was de afspraak...'

Ze loopt naar de deur die naar de trap naar boven leidt.

'Als jullie het niet erg vinden, ik ga naar mijn zoons. En of jullie dan ook het fatsoen willen hebben dat op het moment dat ik weer beneden kom, jullie mijn huis hebben verlaten.'

Ze draait zich om, haar haren zwiepen achter haar aan in haar beweging en ze stapt met harde passen naar boven, de keuken in. Maar ze ging niet naar Fred en Severus, ze wilde gewoon even alleen zijn. De ivf had twee weken na het gesprek met Neville plaatsgevonden, blijkbaar had hij al een afspraak staan, wat Lily-Anne op dat moment vreemd had gevonden, maar ze had er niets van gezegd. Ze hadden wat onderzoeken gedaan en daarna was alles in werking gesteld. Binnen een paar uur stonden ze weer buiten, zonder te weten wat er verder ging gebeuren. Een paar dagen later gingen ze terug en werd er gezegd dat het niet zeker was of een van de embryo's het ging halen, omdat ze instabiel zouden zijn, maar dat ze toch een kans wilden wagen. Neville had zonder blikken of blozen ingestemd, maar Lily-Anne had haar twijfels gehad op dat moment, wat nu als het niet lukt had ze bij zichzelf bedacht, een miskraam, net zo erg als ze overal had gelezen. Een paar dagen lang had ze gelukkig het gevoel gehad dat er iets groeide in haar, ze was kotsmisselijk van de hormonen die erbij kwamen en alle stress, maar ze was ook hoopvol, dat het misschien in een keer zou lukken. Maar helaas, het was mislukt. George had haar de afgelopen weken wel vreemd aangekeken, wat ze niet gek vond, omdat ze heel afwezig was geweest in de winkel en niet helemaal met haar hoofd bij de zaken. Maar op het moment dat hij ernaar vroeg, had Lily-Anne gelogen en gezegd dat het allemaal wel ging en dat het waarschijnlijk gewoon een griepje was dat bleef hangen. Diep in gedachten verzonken staat ze tegen het aanrechtblad geleund, ze schrikt dan ook op als ze voetstappen op de trap hoort en Neville ziet verschijnen. Onmiddellijk draait ze zich om en keert hem de rug toe.