Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 95: Dus dat denk je echt

'Lieve Layla, mijn kleine lieve Layla.'

Lily-Anne glimlacht als Layla haar vinger vastpakt en er heel lang naar blijft staren. Het was een van die weinige dagen dat Lily-Anne haar dichter voor zichzelf had, zoals ze had afgesproken met Neville. Fred en Severus waren naar school, maar Lily-Anne was niet naar haar werk gegaan, met als zogenaamde rede dat ze op haar Goddaughter moest passen. Dat was misschien wel zo, maar Lily-Anne wist wel beter. Na een paar uur van rustig aan doen en haar kleine meisje heel veel aandacht geven, legt Lily-Anne haar in de wieg die ze beneden neer had gezet. Het meisje valt bijna meteen in slaap en Lily-Anne moet moeite doen om haar ogen weg te trekken van haar dochter. Ze gaat op de bank zitten met een boek en begint te lezen, toekijkend hoe Layla langzaam in slaap valt. Maar lang blijft de rust niet hangen op Spinners End, want niet veel later wordt er aangeklopt en ziet Lily-Anne dat Neville en Hannah voor de deur staan. Ze staat op, loopt naar de hal en opent de deur. Ze glimlacht naar het stel, maar die hebben blijkbaar niet zoveel geduld. Hannah beent snel naar binnen naar de woonkamer en Neville volgt haar bijna net zo snel, met iets wat lijkt op een brief in zijn hand. Lily-Anne volgt hen, stomverbaasd, als ze de woonkamer binnenkomt ziet ze dat Hannah Layla weer uit de wieg heeft gepakt, waardoor het meisje wakker was geworden. Vanbinnen vervloekt ze Hannah, die blijkbaar nog steeds niet door had hoe belangrijk het was om een baby overdag te laten slapen. Maar dan bedenkt ze zich dat zij zich daar geen zorgen over hoefde te maken, als Hannah graag 's nachts wakker was om rondjes door de babykamer te lopen met een huilende baby en de dag erna helemaal gebroken te zijn van de gemiste uren slaap, was dat haar probleem.

'Wat is dit Lily?!'

Lily-Anne verlegt haar aandacht naar Neville, die de brief in zijn hand omhoog houdt. Nu ziet Lily-Anne het gebroken zegel. Zwart, met daarin het wapen van de Malfoys. De brief had hij blijkbaar gelezen, en hij was blijkbaar niet gelukkig met wat hij had gelezen. Maar dat kon Lily-Anne weinig schelen, ze grist de brief met een snelle haal uit Neville's hand en kijkt hem met een vernietigende blik aan.

'Wat gaat jou mijn leven aan! Dit is privé, Neville!'

Neville laat zich niet uit het veld slaan door Lily-Anne's opmerkingen, en ook Hannah kijkt Lily-Anne woedend aan, terwijl ze Layla tegen zich aan drukt.

'Waarom ga je in hemelsnaam nog met die vent om Lily. En je gaat naar de verjaardag van zijn zoon!'

Lily-Anne blijft woedend en gaat steviger op haar benen staan, ze had Draco nog niet verteld dat ze naar de verjaardag van Scorpius zou gaan, maar Draco stuurde haar steeds vaker brieven die dat wel van haar vroegen. Maar dan nog, Neville ging haar hier niet zomaar de huid vol schelden, om nog maar niet te spreken van haar beste vriend.

'Die vent heet Draco Malfoy! En hij is altijd mijn beste vriend geweest. Ik heb hem al jaren niet gezien en ik wil zijn zoon ook eens zien! Jij kunt mij niet tegenhouden Neville, dit is mijn leven, niet dat van jullie!'

Hannah doet een stap naar voren, haar blik op donder, Layla heeft ze nog altijd tegen zich aan geklampt.

'Jij bent nog altijd afhankelijk van ons als je je dochter wil zien, Snape. En misschien heeft Neville er meer moeite mee dan ik. Maar als jij naar die verjaardag durft te gaan, zie jij Layla nooit...meer!'

Lily-Anne's gezicht schiet naar Hannah, maar de blik die eerst nog zo hard stond is verzwakt. Ze valt uit balans en moet moeite doen om zichzelf staande te houden.

'Hannah...'

Ze knippert een paar keer met haar ogen om de tranen uit haar ogen te knipperen. Nu had Hannah een gevoelige snaar geraakt, Layla van haar afpakken, dat wilde ze niet. Ze was van dit meisje gaan houden, het was haar dochter, die mocht Hannah niet zomaar van haar afnemen. Hannah grijnst gemeen, ze wist dat ze Lily-Anne hiermee zou raken, en dat was precies de bedoeling. Dan wordt er plotseling op de deur geklopt. Lily-Anne komt overeind, ze kijkt van Neville naar Hannah en weer terug. Dan draait ze zich om en loopt naar de hal, ze opent de deur en ziet Fred en Severus in de deuropening staan. De jongens lopen naar binnen, een beetje beteuterd. Lily-Anne volgt ze met haar ogen en sluit de deur. Ze gaat met haar rug ertegenaan staan en kijkt met over elkaar geslagen armen toe hoe de jongens hun tassen wegleggen en hun jassen ophangen. Als ze klaar zijn, kijken ze hun moeder aan, die kijkt recht in hun beteuterde gezichten.