Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 2: Een vreemde ontmoeting

Lily-Anne schrikt wakker van het raam dat met een klap open slaat en de gordijnen die opbollen in de wind. Ze gooit de dekens van zich af en stapt uit bed, als ze het raam dicht wil doen, vliegt de deur open en kijkt ze op. Peter Pettigrew kijkt met een nat gezicht naar binnen, zijn haren plakken aan zijn gezicht door de regen. Lily-Anne glimlacht en draait zich weer naar het raam, ze schuift de gordijnen opzij en trekt met geweld het raam dicht, dan pas ziet ze de dichtgetrokken lucht en de zon, die haar best doet om door de dikke pak wolken heen te schijnen.

'Het spijt me mevrouw dat ik niet eerder was, dat is mijn taak, niet de uwe.'

Lily-Anne glimlacht en draait zich om.

'Het maakt niet uit Wormtail, maar als je me even alleen wilt laten. Ik moet me aankleden.'

Peter knikt en verlaat schuifelend de kamer, Lily-Anne sluit de deur achter hem. Dan loopt ze naar de stoel naast haar bed en merkt dat de jurk van de vorige dag is verdwenen en vervangen is door een schone. Ze tilt hem op en houdt hem in het licht dat door het raam naar binnen valt. De jurk is zoals altijd zwart, met linten op de rug om hem vast te maken en mouwen tot bij haar ellebogen, afgewerkt met kant. Ze knikt goedkeurend en trekt haar nachtjapon uit, die ze op het bed gooit.

Lily-Anne haalt de linten los en stapt in de jurk, als ze hem aan heeft wil ze de linten weer strak trekken en strikken maar ze kan er niet bij. Door haar geklungel heeft ze niet door dat de deur opengaat en er iemand binnenkomt, twee handen pakken de handen van Lily-Anne en zorgen dat ze de linten loslaat. Ze schrikt en draait haar hoofd om, maar het is niet Pettigrew, zoals ze had gedacht, maar haar vader, die haar met opgekrulde mondhoeken aankijkt en dan de linten pakt en strikt.

Dan draait hij haar om en kijkt zijn enige dochter bewonderend aan.

'Ik kan nog steeds niet geloven dat je steeds mooier kan worden, ondanks dat je al prachtig bent.'

Hij stopt een hand in een zak van zijn mantel en haalt er een zwart lintje uit, wat hij aan Lily-Anne geeft.

'Deze was van je moeder, ik wil dat jij het krijgt.'

Maar als hij het wil afgeven, houdt Lily-Anne haar hand op, waardoor Severus hem niet kan geven, zonder iets te zeggen draait ze zich om en loopt naar het tafeltje, daar pakt ze de borstel en maakt een halve staart. Als ze hem met een elastiekje vastzet, glimlacht Severus zwak en loopt naar haar toe. Dan bindt hij het lintje vast rondom de elastiek, hij legt er een strik in en doet een paar stappen naar achteren. Lily-Anne loopt naar de kledingkast en pakt een paar halfhoge, zwarte veterlaarzen met een hak, ze gaat op haar bed zitten en doet ze aan, ondertussen verlaat Severus de kamer. Als hij terugkomt heeft hij Lily-Anne's cape en een stuk brood bij zich, Lily-Anne staat op en pakt het brood aan, dan draait ze zich om zodat haar vader de cape om kan doen.

'Sorry, het is niet veel, maar ik heb al gegeten en ik wil snel gaan.'

Lily-Anne neemt een hap van het brood en knikt begrijpend, ze slikt en pakt het brood in haar mond, zodat ze de linten van haar cape vast kan maken. Severus gaat naast haar staan en haakt haar arm in de zijne, voor Lily-Anne nog iets kan zeggen, wordt ze meegesleurd de duisternis in. Ze grijpt het laatste stuk brood stevig vast en voelt het breken. Nou, dat is ook niet meer te eten, denkt ze, ze opent haar hand en kleine verkruimelde stukjes brood vallen ongemerkt naar beneden.

Na een paar seconden zetten ze weer voeten op de grond, de omgeving is niet veel lichter dan in Spinners End. Een waterig zonnetje schijnt door de dikke wolken en doet zijn best om warmte te geven aan de vroege bezoekers van Diagon Alley. aan de arm van haar vader loopt Lily-Anne naar een groot gebouw aan het einde van de straat, Gringott's, de tovenaarsbank. Ze lopen naar binnen en Severus stapt meteen door naar een groot bureau waarachter een Kobolt zit.