Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 62: De nieuwe winkel

Even later staat het tweetal voor de deur van Weasley's Wizard Wheezes, Diagon Alley was weer levendiger aan het worden. Winkels gingen weer open, zelfs Ollivanders deuren staan weer open. George pakt een sleutel uit zijn broekzak en steekt hem in het slot, hij duwt de deur open en laat Lily-Anne voorgaan naar binnen toe. Als ze de drempel over stapt, moet Lily-Anne even slikken. Het was alsof ze terug in de tijd was gestapt, maar nu stond ze in een lege winkel. Om haar heen staan allemaal dozen en de schappen staan halfvol, maar het was precies hetzelfde als 2 jaar geleden. George ziet Lily-Annes reactie en pakt haar bij haar hand.

'Moeilijk om hier te zijn he? Ik begrijp het.'

Lily-Anne kijkt op en knikt naar George, maar dan slikt ze alles weg en stapt over de dozen voor de deur heen, op de voet gevolgd door George.

'Wanneer wil je opengaan?'

Ze kijkt omhoog, naar de trap en de balustrade, waar Fred en zij elkaar voor het eerst ontmoette en hij haar ervan behoedde van de trap af te vallen. Haar handen strijken over haar onderbuik en ze glimlacht. George volgt Lily-Annes blikken en haar handen, hij kijkt naar de grond en dan weer naar de halfvolle schappen en stampvolle vloeren van de winkel.

'Over een paar weken, een maand hooguit. Maar dat ligt er ook aan hoe het met jou gaat.'

Lily-Anne draait zich om en kijkt George aan.

'Je moet je om mij geen zorgen maken, ik heb je hele familie om op terug te vallen. Jij moet doen wat jij wil doen, en ik zal je helpen zover ik kan.'

George glimlacht, maar het lukt hem niet echt. Lily-Anne zo midden in de spullen die hij en Fred hadden uitgevonden, zwanger van Fred, het was moeilijk voor hem. Maar hij volgt Lily-Anne, die zich een weg baant door de winkel, zwijgend. Ze kijkt hem vaker aan, glimlachend, ze was blij dat George alles weer opgebouwd had. En het zien van alle spullen die er lagen maakte haar blij. Na een paar minuten rondstruinen op de begane grond van de winkel, lopen ze de trap op, waar nog meer dozen staan. Bovenaan blijft Lily-Anne staan.

'Hier heb ik Fred voor het eerst ontmoet.'

George, die voor haar uitliep, draait zich om en kijkt Lily-Anne in haar betraande ogen. Hij stapt een paar treden naar beneden en slaat zijn armen om Lily-Anne heen, die zacht begint te snikken. Een lange tijd blijven ze zo staan, op de bovenste treden van de trap. Als George en Lily-Anne elkaar loslaten, blijven ze elkaar nog lang aankijken. Dan stapt Lily-Anne plotseling langs George af de trap op, over de balustrade en loopt door naar een kamer aan het eind van de gang. Ze duwt voorzichtig de klink naar beneden en duwt de deur voorzichtig open. De kamer zag er nog precies hetzelfde uit, een beetje stoffig, maar het bed was opgemaakt en de gordijnen waren open. Lily-Anne loopt ernaartoe en kijkt naar buiten.

'Nog steeds een mooi uitzicht, maar mooier nu als ik het vergelijk met een jaar geleden.'

George komt achter haar in de deuropening staan, met over elkaar gevouwen armen.

'Lily, als je terug wilt, moet je het zeggen.'

Lily-Anne draait zich om en glimlacht.

'Nee het is goed George, zullen we hier nog even blijven. In Diagon Alley bedoel ik.'

George knikt, hij steekt zijn hand uit en neemt Lily-Anne aan de hand mee naar beneden en naar buiten. Daar lopen ze langzaam door de winkelstraat, er was bijna niets te doen, en toch waren alle winkels open. Het zag er weer een beetje uit als vroeger, de hele Wizarding World was weer een beetje aan het opkrabbelen na de zware oorlog die overal zijn littekens had achtergelaten.

'George, wat ik zei net over Draco...'

George kijkt Lily-Anne met een schuin oog aan.

'Ja, wat is daarmee?

Lily-Anne blijft doorlopen, maar kijkt George nu wel aan.

'Ik wil hem uit Azkaban halen.'

George blijft stilstaan en kijkt Lily-Anne stomverbaasd aan, hij begreep dat ze zich schuldig voelde dat zij nu vrij was en Draco niet. Maar dan nog, Lily-Anne was zwanger, ze was de vriendin van zijn overleden tweelingbroer. Zij had alle recht om weer vrij te zijn, Draco niet, hij was altijd een Death Eater geweest en dat hij nu bang was, was dan jammer.

'George, ik weet wat je denkt, maar hij verdient dit niet. Ik wil het doen, maakt me niet uit hoe. Draco gaat niet die 5 jaar uitzitten, dat kan ik niet aan.'

George blijft even staan, maar knikt dan begrijpend. Hij wist dat Lily-Anne niet zou stoppen voordat Draco vrij zou zijn. Als Lily-Anne door wil lopen, houdt George haar tegen.

'Maar je doet het niet alleen, ik help je zeker, en misschien willen Harry en de anderen ook helpen.'

Lily-Anne glimlacht en trekt George nu naar zich toe. Samen lopen ze verder, urenlang praten en lachen ze over de winkel en ze kijken stiekem naar binnen bij babywinkels die vol hangen met kleertjes en wiegjes.

'Lily, hoe zit het met namen?'

Lily-Anne kijkt op van de etalage naar George, die gefocust lijkt op een wieg in de winkel, waarboven kleine bezempjes vliegen.

'Ik weet het niet George, ik denk dat ik daar nog even over na wil denken.'

George knikt, dan draait hij zijn gezicht naar Lily-Anne toe.

'Wat nu als een van de twee een jongen is die precies op hem lijkt Lily, of allebei?'

Lily-Anne slikt en kijkt weer naar binnen.

'Dan denk ik dat ik mezelf gelukkig mag prijzen.'

George voelt nog een antwoord komen en glimlacht.

'En...'

Lily-Anne kijkt op.

'En dan noem ik een van de twee Fred. Geen junior, geen toevoeging, gewoon Fred.'

George draait zich om en leunt tegen de etalageruit. Lily-Anne kijkt hem aan vanuit de etalageruit.

'Maar als je dat liever niet hebt dan...'

'Nee nee, natuurlijk niet dat is jou keuze.'

George draait zijn hoofd glimlachend naar Lily-Anne. Die komt ook overeind en pakt Georges hand vast.

'Ben je bij me, als ze geboren worden.'

George knikt, dan lopen ze samen weer verder en uiteindelijk terug naar Weasleys Wizard Wheezes.

'De nieuwe winkel is prachtig, echt geweldig.'

George lacht, en haakt hij zijn arm in die van Lily-Anne en samen Disapperaten ze. De zon gaat al bijna onder achter The Burrow als ze er een paar seconden later voor staan. De in elkaar gehaakte armen worden losgehaald, maar ze pakken toch al snel elkaars handen. Het gaf een soort van steun, wetend dat de ander er was als bescherming, of juist om zeker te weten dat diegene er nog wel was.

'We hebben het er morgen over, over Draco. Vandaag is dat te laat.'

Lily-Anne knikt, samen lopen ze naar binnen en schuiven aan aan de al gedekte tafel. Na het eten verdwijnt Lily-Anne al snel naar boven, ze was doodmoe. George volgt haar een paar minuten later en als hij de kamer binnenstapt, ziet hij net haar buik onder haar nachtjapon verdwijnen.

'Je bent prachtig.'

Lily-Anne lacht naar hem via de spiegel, dan draait ze zich om, loopt naar hem toe en omhelst hem.

'Dank je, George. Ik kan je echt niet genoeg bedanken voor alles wat je voor me doet.'

George glimlacht ook en neemt Lily-Anne mee naar haar bed. Als ze er op haar rug in ligt, dekt hij haar voorzichtig toe en kust haar zacht op haar voorhoofd.

'Ik doe het graag, je bent net mijn tweede kleine zusje, ik wil je beschermen.'

Ze glimlachen nog eens naar elkaar, dan komt George overeind en naar de deur.

'Weltruste, slaap maar goed, je verdient het.'

Hij verdwijnt uit de deuropening en de trap af, en na een laatste blik op de foto's naast haar bed te hebben geworpen valt ook Lily-Anne al snel in slaap.