Secret life (as Severus Snape's daughter)

Hoofdstuk 65: From Lily, with love

Lieve, lieve Draco,

Als je dit leest, ben je eindelijk weer vrij uit Azkaban. Hopelijk ben je ook weer terug in Malfoy Manor, je eigen huis. Ik kan je zeggen dat ik heel blij ben dat je weer vrij bent. Al heeft het heel lang geduurd. 

Je bent mijn beste vriend Draco, en dat ben je altijd voor me geweest. Altijd, vanaf de eerste dag dat ik je ontmoette na de Sorting Ceremony. We waren altijd close en dat kon niemand ontkennen. Draco, we hebben altijd alles met elkaar gedeeld, zelfs toen jij een kilometers hoge muur op had getrokken in het jaar dat wij allebei Death Eater werden. Je was de eerste die wist dat Severus Snape mijn vader was, dat moet je weten, je was echt de eerste na McGonagall en Dumbledore. En zelfs toen je vader je bedreigde omdat je niet meer met mij om mocht gaan, trok je je daar niets van aan en bleef je met me omgaan. Ik bewonderde je moed altijd, maar ik weet nu dat je het niet deed om moedig te zijn, maar simpelweg omdat je anders je laatste steun zou verliezen en alles alleen zou moeten doen. Dat is wel het laatste wat ik je aan wilde doen. 

Toen we dat ene jaar samen waren, moet je me geloven als ik zeg dat ik echt van je heb gehouden. En dat doe ik nog steeds, maar mijn liefde voor Fred zal altijd sterker zijn, daarom wil ik je liever dichtbij houden als mijn beste vriend, zoals je altijd bent geweest. Wil je dat alsjeblieft begrijpen? Ik wil je niet kwijt Draco, en ik snap dat het moeilijk is, maar alsjeblieft?

Na de Battle, ik weet niet wat er met je gebeurd is, maar je was weg. En plotseling stond je in de Daily Prophet, gezocht. Ik heb dagenlang nachtmerries gehad over je, dat je ergens ondergedoken zat, doodsbang. Of dat je gepakt werd, en gemarteld door Aurors om namen uit je te krijgen. Ik was bang voor jou. Toen ik las dat je opgepakt was... ik wist niet wat ik moest denken. Wat moet je je alleen gevoeld hebben, in je eentje in die cel. Niemand die je kon beschermen en Dementors die je aanvielen als je hoop hield dat het goed zou komen. Maar je veroordeling, ik kon en wilde niet geloven dat je 5 jaar lang in Azkaban zou moeten zitten, terwijl je het niet eens wilde. 

Je was echt de beste steun die ik me kon wensen op het moment dat ik in Azkaban kwam. Je zag er slecht uit echt waar, maar het gaf mij wel hoop dat ik door kon gaan, dat we samen door konden komen. Maar omdat ik Harry Potter tijdens de Battle heb geholpen en door mijn relatie met Fred, konden de Weasleys mij daar niet laten zitten. Het spijt me, ik wilde niet weggaan, maar ze hebben me eruit gehaald.

De dag dat ik ontsnapte uit Azkaban met hulp van Ron en George, deed ik alsof ik ziek was. Het spijt me echt als ik je aan het schrikken heb gemaakt, dat was nooit mijn bedoeling, maar ik kon niet anders. Als ik je dit had verteld, had je niet zo gereageerd als je nu deed, en dat was precies wat ik nodig had om vrij te komen. Dus in zekere zin heb je me geholpen vrij te krijgen. Maar ik heb je echt horen schreeuwen, ik moest moeite doen om mijn tranen binnen te houden, eerlijk, het was vreselijk. Maar ik was vrij, en de Weasleys zouden me uit Azkaban houden. En toch voelde ik me schuldig. Je had me geholpen, gesteund, en ondanks dat ik alsof deed was ik wel echt verzwakt. Jij zag dat, je gaf je eten op, waardoor je er zelf zwakker van werd en er steeds slechter uit zag, je steunde me als ik niet meer wilde. Je nam mijn straffen op je, je deed alles voor me. Ik kan je niet genoeg bedanken daarvoor. En precies daarom voelde ik me schuldig dat ik vrij was en jij nog steeds vast zat, terwijl wij allebei nooit een Death Eater wilde zijn. 

Daarom heb ik de Weasleys en Potter overgehaald om me te helpen jou ook uit Azkaban te krijgen. Dat was niet gemakkelijk, het heeft ons een tijd gekost, maar nu. Je bent vrij en ik kan je zeggen dat ik ervoor heb gezorgd dat je van elke blaam van het teken gezuiverd bent, net als ik. Ik kan je niet beloven dat alles wat Voldemort kapot heeft gemaakt voor je familie meteen weer goedgemaakt is, maar het is een begin. Ook heb ik het voor elkaar gekregen dat je moeder een jaar eerder vrijkomt, voor je vader kon en wilde ik eerlijk gezegd niets doen. Je moet weten dat je vader degene was die ervoor heeft gezorgd dat ik überhaupt in Azkaban kwam te zitten, hij heeft me verraden. Hij heeft ervoor gezorgd dat mijn huis waar ik ben opgegroeid helemaal overhoop is gehaald. Ik wil je niet opzetten tegen je vader, maar zonder hem was ik gewoon vrij geweest. Hij heeft er 5 jaar strafvermindering voor gekregen en dat is precies de rede dat ik niet meer voor hem kon doen, van 13 naar 8 jaar Azkaban gaan is heel veel.

Draco, ik ben blij dat je vrij bent, maar dit betekend niet dat we elkaar vaker kunnen zien. Je moet me geloven als ik je zeg dat ik ondanks dat je vader in Azkaban zit, ik nog steeds niet dicht bij je in de buurt kan zijn. Ik ben heel bang dat hij er op de een of andere manier achter komt en jou of mij ervoor straft. Het klinkt heel erg egoïstisch, maar het is zo, ik denk ook aan mezelf. We hebben allebei nog een hele toekomst voor ons en doordat we nu allebei vrij zijn, kunnen we die ook benutten. Je mag me schrijven zoveel je wilt, en ik zal zeker hetzelfde doen. Laat me ook echt alles weten wat er te vertellen valt in je leven Draco. Ik zeg niet dat ik er overal bij zal zijn, maar ik wil het wel weten. Wordt weer verliefd Draco, ga trouwen, krijg kinderen. Je verdient het echt, en daarom ben ik zo blij dat ik je die vrijheid weer heb kunnen geven. 

Lieve Draco, zorg goed voor jezelf, je verdient dit, echt.

From Lily, with love