##Unicode##
အတိတ်ဆီသို့..
ဒေါက်ဒေါက်...
"ဆရာမ.."
ကြွေအပြင်ကခေါ်သံကြောင့်တံခါးထဖွင့်တော့
"ဟင်သမီးငယ်။ညကြီး ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ။"
"အီးဟီးးး"
"ဟင်ငယ်ဘာလို့ငိုတာလဲ။"
"ဆရာမ ငယ်စိတ်ဆိုးပြီး
အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာတာ။"
"ဟဲ့ဗုေဒ္ဓါ။"
ကြွေ ရပ်ဝန်းငယ်ကို အခန်းထဲခေါ်ခဲ့ကာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်စေပြီး။
"ဘာကိစ္စအိမ်ပေါ်ကဆင်းခဲ့တာလဲပြောစမ်းပါအုံး။"
"ငယ့်ကိုပေးမသွားလို့။"
"ဘယ်ကိုလဲ။"
"ရေကြည်ချောင်းလေ။"
"ဟာ ဘာလို့သွားမှာလဲ။ဘယ်သူနဲ့သွားမှာလဲ။"
"သိမ့်သိမ့်တို့ ဇင်ဦးတို့နဲ့သွားမှာကို။"
"မသွားရပါဘူး။စိတ်မချဘူး။"
"ဟာဆရာမကလဲ။"
"ဆရာမကမလဲဘူး။လုံးဝမသွားရဘူး။"
"ဟွန့်။"
"ဟိုတလောကမှရေနစ်သေထားတာကြားတယ်မလား။
ဘာလို့သွားမှာလဲ။"
"ဆရာမကလဲ ငယ်ရေကူးကျွမ်းပါတယ်။"
"မရဘူးငယ်။တို့စိတ်မချဘူး။"
"တော်ပြီ ဆရာမကိုလဲမတည့်တော့ဘူး။ "
ရပ်ဝန်းငယ်ထပြန်မယ်လုပ်တော့။
"ဒါကဘယ်လဲ။အိမ်ပြန်မလို့လား။"
ကြွေနာရီကြည့်လိုက်တော့ ရှစ်နာရီကျော်နေပြီ။
"ဟုတ်ဘူး။"
"ဒါဆိုဘယ်လဲ။"
"ဘယ်သွားသွားပေါ့။"
"ရပ်ဝန်းငယ်!"
"ဟွန့်.."
ကြွေလေသံအနည်းငယ်မာမိပြန်ပြီ။
ကြွေ့ကလေးအကြောင်းကြွေသိရက်နဲ့
ချော့ရပေအုံးတော့မည်။
"ငယ်..။"
"....."
"ငယ်ရေ။"
"ငယ်လေးရေ။ကြွေ့ ရဲ့ကလေးလေးရေ။အသဲလေးရေ။ပူတူးတူးလေးရေ။ "
YOU ARE READING
ဆရာမကြွေ(သို့)အန်တီကျောင်းအုပ်
Short Storyအချစ်ဦးကသမီးငယ်ဖြစ်ပြီး အချစ်ဆုံးကတော့မောင်ပေါ့။ မောင်ဆိုတာကလဲ သမီးငယ်ဘဲလေ..။
