##Unicode##
ခုကြွေက ပင်စင်ရသွားပြီ။
မောင်နဲ့ ကြွေလဲ လက်ထက်ပြီးပြီ ။လက်ထက်ပွဲကိုကြီးကြီးကျယ်ကျယ်မလုပ်တော့ဘဲ တရားရုံးမှာ အသိသက်သေတွေနဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူလက်မှတ်ထိုးလိုက်သည်။ မိဘမဲ့ဂေဟာ ဘိုးဘွားရိပ်သာ စသဖြင့်လိုအပ်တဲ့နေရာလေးတွေမှာလဲအလှူပြုခဲ့သည်။
ခုရှမ်းပြည်ကဇင်ဦးဖွင့်ခဲ့တဲ့ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာ
ကြွေရယ် မောင်ရယ် သမီးလေးရယ်ပေါ့။ သမီးလေးကကျောင်းနေတဲ့အရွယ်ပင်ရောက်နေပြီ။မောင်ကလဲ သမီးလေးကို အမေလိုတစ်မျိုး အဖေလိုတစ်မျိုး ချစ်ပေးရှာသည်။
"လွမ်းကမ္ဘာမောင်!! နင်ခုချက်ချင်းလက်ပိုက်ပြီး ငါနားလာခဲ့။"
ကြွေအော်ကာပြောလိုက်သည်။လက်ထဲတွင်လဲ ကြက်မွေးကိုင်ထားသည်။
"မာမီခေါ်နေတယ်လေ လွမ်း..ဘာလဲ မာမီကိုမကြောက်တာလား။အေး..နင်မလာရင်ငါလာတယ်။"
"အဟမ်း..ဒယ်ဒီရေ..ကယ်ပါ။ဒီမှာမာမီလိုက်ရိုက်နေတယ်။"
သမီးလေးကမောင့်အခန်းဆီကိုဦးတည်ပြေးသည်။သူ့ဒယ်ဒီကိုလဲအားကိုးတကြီးအော်နေသည်။
"ဟာ ဒီသားအမိတွေဘာဖြစ်ကြတာလဲ။"
သမီးလေးကမောင့်ကိုအားကိုးပြီး မောင့်နောက်ကိုပုန်းနေရှာသည်။
"မောင့်သမီးပေါ့။ လူလေးကလက်တောက်လောက်ရှိသေးတာ။ကလေးမလေးတစ်ယောက်ကို ရည်းစားစကားသွားပြောသတဲ့။"
"ဟားဟား...။"
မောင်အော်ရယ်လိုက်မိသည်။မောင့်သမီးလေးက ခုမှ ၆နှစ် ရှိသေးတာလေ။ ရည်းစားစကားပြောသတဲ့။ပြီးတော့ ကလေးမလေးကိုတဲ့။
"မောင် ဘာလို့အဲ့လောက်ရယ်နေတာလဲ။"
"မောင်မယုံနိုင်လို့ပါ။"
"လွမ်း ခုချက်ချင်းမာမီဆီလာနော်။မဟုတ်ရင် မာမီအဆိုးမဆိုနဲ့ ။"
"ဒယ်ဒီ...။"
"ကဲပါ မာမီရယ်။မောင် ဘဲ သမီးလေးကိုအပြစ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်။"
"မောင်ကညှာနေမှာလေ။"
"မညှာဘူး။သူကအပြစ်ကြီးလုပ်ထားတာလေ။မောင်ကောင်းကောင်းဆုံးမလိုက်ပါ့မယ်။"
YOU ARE READING
ဆရာမကြွေ(သို့)အန်တီကျောင်းအုပ်
Short Storyအချစ်ဦးကသမီးငယ်ဖြစ်ပြီး အချစ်ဆုံးကတော့မောင်ပေါ့။ မောင်ဆိုတာကလဲ သမီးငယ်ဘဲလေ..။
