Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Medya: Güçlü çifti.
Selam!
Aylar yıllar sonra merhaba.
Öncelikle nasılsınız? Ne yapıyorsunuz? En önemlisi beni özlediniz mi?
Biliyorsunuz Kalbe saplanan Ok Mart ayında raflarda olacak. Sizden bir şey rica edebilir miyim?
Sizce kapağımız nasıl olmalı? Aklınızdaki tüm fikirleri yazar mısınız?
Yorum 7-8 bin gelirse sevinirimmmmmm aşklarım.
Finale 3-4 bölüm kaldı, belki daha az tam olarak hesaplamadım.
Keyifli okumalar ve bölüm sonundaki duyuruya bakmayı unutmayın olur mu?
Bölüme başlamadan önce buraya kalp bırakır mısınız:*)
Yatağın üzerinde uyandığım sırada gözlerim tavana bakıyordu, ellerim de karnımın üzerindeydi. Yataktan çıkmak, yataktan tamamen çıktıktan sonra aşağıya inmek işkence gibi geliyordu. Sadece yattığım yerden uzanmak istiyordum. Dün gece güzel bir rüya görmüştüm, rüyanın etkisindeydim.
Serter ve kızımızı rüyamda görmüştüm. Onların hafif tartıştığını ve bu tatlı tartışma neticesinde, Serter'in kızımıza yenilip her şeye tamam dediğini görmüştüm. Gördüğüm, belki de zihnimde bir yerlerde var olacak bu rüya; benim en için en güzel rüyaydı.
Yıllardır içimde var olan bu büyük boşluğu Serter'im sayesinde tamamlamıştım, şimdi ise o mutlu aile tablosunu rüyamda görmüştüm. Sanırım artık her şeyin iyiye gittiği, kötü günlerin geride kaldığı zamana evriliyorduk. Mutlu olmam gerekiyordu artık, bebeğimi büyütmek, Serter ile güzel günlere sahip olmalıydım. Bazen her şey bittiğinde, insanlar hep kötü anılara saklanarak iyi günlerin değerini bilmezdi ama ben hissetmiştim, ben artık mutlu olacağımı hissetmiştim.
Hayatım boyunca asla mutlu bir yaşam sürmemiştim.
Eylül tarafından ilaçlarla uyutulmuş, Gürsel tarafından yoğun psikolojik şiddete maruz kalmış, babası tarafından umursanmayan bir kız olarak büyümüştüm. Eskiden her şeyi kafama takardım, her şeyi hep zihnimde büyütürdüm. Biri beni üzdüğünde, ben de üzülürdüm ama kendimi de üzerdim. Mutlu olmak için gerekli çabayı göstermek yerine mutsuz olmayı tercih ederdim. Bu benim elimde değildi. Ben böyle birisiydim, böyle bir kadındım.
Luna'ya hamile olduğumu öğrendiğimden beri büyük bir değişim yaşamıştım. Beni mutsuz edecek her şeyden kaçmaya çalıştım, kalbimi mahvedecek karamsar duyguları ise bir kenara atmıştım. O an anlamıştım. Ben anne oluyordum, benim yaşadıklarımı yaşamasını istemiyordum kızımın.
