Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

23

Sophie

“Hoe gaan we eigenlijk naar de piste toe?” Ik smeer een broodje en leg hem op Matthy zijn bord. “Ik en Mat rijden dus jullie moeten maar kijken bij wie jullie in de auto willen.” Robbie vouwt zijn broodje dicht en neemt er een hap van. Ik kijk Matthy aan en hij knikt. Ik denk dat hij al wist dat ik zou vragen of ik met hem mee kon rijden. “Car rij jij met mij en Mat mee?” Ik kijk Carmen smeekend aan. Ik heb echt geen behoefte om nu al met al die drukke jongens in een auto te zitten. “Ja is goed Miel, rij jij ook mee?” ze kijkt hem vragend aan. Milo neemt een slok van zijn drinken “Ja hoor.” 

We zitten in de auto op weg naar de piste. Het is niet lang rijden een kleine 20 minuten. Milo heeft de camera mee genomen voor de vlog van de boys. Raoul had het erg vanochtend bij het ontbijt al over dat de jongens een paar van de dagen dat we gingen skiën gingen vloggen. Ben benieuwd thuis maar is terug gaan kijken dan. Ik zit achterin bij Carmen, we hebben het zachtjes over de snap die Leyla vanochtend naar ons stuurde. Gister was ze nog zo verdrietig om wat Milo gedaan had en vannacht sliep ze weer bij hem. Wel een beetje vaag. Ik maak een gebaar dat Carmen wat dichter bij moet komen met haar hoofd “Zullen we het vragen aan hem?” fluister ik in haar oor. “Was het gezellig met Leyla vannacht Miel?” Vraagt ze zonder enige twijfel hardop. Milo kijkt ons aan en zijn wangen worden een beetje rood. Ik kan het niet helpen maar ik schiet in de lach van de manier hoe hij ons aankijkt. “Je bent betrapt!” gier ik uit. Hij krabbelt ongemakkelijk achter zijn oor en gaat daarna door met filmen. 

“Hebben jullie het al gehoord Mie..” “Ja iedereen weet het al Soof.” onderbreekt Milo mij. “okay leuk toch?” Ik haal mijn schouders op en lach naar Leyla die haar lach probeert in te houden. "Oke, genoeg geroddeld laten we gaan ." Raoul deelt iedereen hun skipas uit. We lopen met zijn allen richting de ingang van de pistes. 

“Kom is hier.” Matthy trekt me naar hem toe. Hij zet de band van mijn ski helm strakker. “Ik wil niet dat als je dalijk valt je jezelf bezeerd.” Hij geeft me een snelle kus. Ik lach lief als bedankje naar hem en huppel dan weer terug naar de meiden. “Rob kan je een foto maken.” Leyla pakt haar telefoon en geeft hem aan Robbie. We poseren een paar keer met zijn drieën terwijl Robbie een paar foto’s maakt. “We moeten ook even een paar groepsfoto’s maken, Boys kom!” Robbie zwaait naar de andere jongens. Ze komen naar ons toegelopen. Robbie heeft aan een vrouw gevraagd of ze foto’s kon maken. De jongens komen achter ons staan en wij bukken een beetje. De vrouw geeft Robbie de telefoon weer terug. “Stuur ze zo maar.” Hij geeft Leyla haar telefoon weer aan.

 “Nou ik zie jullie beneden.” Ik zet mijn ski bril op en zet mij af. Ik maak mijn weg door de mensen op de piste. Een stukje voor mij zie ik Leyla en Koen. Ik probeer ze bij te blijven maar ze gaan toch wat harder dan mij. Matthy haalt mij nu ook in, hij zwaait nog even en gaat dan weer verder. Ik kijk snel achter me en zie dat de rest nog op een afstandje zijn. Gelukkig ben ik niet de sloomste. 

Ik kom aan bij de plek waar we hebben afgesproken. Het is nu 1 uur, we hebben allemaal al best wat pistes gehad. “Ik ben kapot jongens.” Carmen pakt haar ski’s op en legt ze in het rek. We zijn bij een restaurant tussen de pistes in. “Ik ben er voor vandaag eigenlijk ook wel klaar mee.” Raoul laat zich vallen op de grond en maakt zijn schoenen los van zijn snowboard. Robbie en Raoul zijn de enige die ervoor gekozen hebben te gaan snowboarden. “We kunnen ook stoppen voor vandaag, we hebben nog 3 dagen.” stelt Koen voor.