Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

33

Sophie

“Slaaplekker boys.” hoor ik Matthy schreeuwen voordat hij de deur dicht gooit. Ik ga rechtop zitten en kijk even hoe laat het is. 4 uur. “Heey Lieverd.” Matthy komt naar me toe gelopen en gaat om mij heen hangen. Ik duw hem van me af. “Wat is er?” vraagt hij. Ik negeer hem. “Je kan gewoon tegen me praten hoor.” Hij komt op het bed zitten. Ik kijk hem aan. Het liefst wil ik nu in zijn armen gaan liggen en verder slapen, maar ik ben boos. “Ik negeer jou, net zoals jij mijn berichtjes negeerde.” zeg ik met een boze toon “Ik praat wel met je als je nuchter bent.” ik draai me weg van hem. “Prima.” Hij staat op en loopt naar de badkamer. Ik hoor hem kokhalzen. Ik sta op uit bed en loop de badkamer in. Ik zie hem boven de wc hangen en 2 vingers in zijn mond steken. “Meen je dit serieus?” ik trek hem weg van de wc en was zijn hand snel. “Wat?” vraagt hij. Ik loop terug naar bed en plof mijzelf neer “Waarom reageerde je niet mat?” “Ik wilde wel reageren, maar de opnames waren echt chaos en toen we gingen drinken heb ik niet op mijn telefoon gezeten.” hij komt naast mij liggen en wrijft zachtjes over mijn rug heen. Ik zucht. “Echt waar Soof je kan het aan Rob vragen, ik was heel de avond met hem.” Hij geeft een kusje op mijn achterhoofd. “Sorry.” zegt hij lief. 

Ik lig op Matthy zijn borst hij is inmiddels al in slaap gevallen. We hebben het net uitgepraat, misschien reageerde ik ook een beetje te overdreven. Ik begrijp hem ook wel, als ik een avondje uit ben zit ik ook niet de hele tijd op mijn telefoon. Al had ik tenminste wel een appje terug verwacht. Ik ga er ook niet te veel meer om zeuren, hij heeft sorry gezegd en ik kan echt niet boos op hem blijven. Ik zie dat het alweer langzaam gaat schemeren dus ik ga toch nog maar even proberen te slapen. Ik focus me op Matthy zijn ademhaling en voor dat ik het weet val ik alweer in slaap.

Ik schrik wakker van Matthy die ineens overeind gaat zitten. Ik wrijf in mijn ogen en zie Raoul naast ons bed staan. “Jezus roel.” zegt Matthy met een schore ochtendstem. “Sorry, ik ga met Rob broodjes halen dus wil even weten wat we voor jullie mee kunnen nemen?” vraagt Raoul lief. “Ik wil een pistoletje.” gaap ik uit. “Jij ook Mat?” Raoul pakt zijn telefoon erbij. Matthy knikt. “Zijn met een half uurtje weer terug dan.” Raoul loopt de kamer uit en doet de deur dicht. Ik draai me om en doe nog heel even mijn ogen dicht. Matthy komt tegen me aan liggen en geeft een kusje in mijn nek.

“Goedemorgen allemaal.” zeg ik terwijl ik vrolijk aan tafel ga zitten. “Nou geen goedemorgen, ik voel me dood.” Milo laat zijn hoofd op de tafel zakken. Raoul geeft mij een zakje met 2 pistoletjes erin aan. Ik pak er een uit en leg hem op mijn bord. “Miel leef je nog?” vraagt Matthy die naast mij komt zitten. Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en knijpt er zachtjes in. Ik lach even lief naar hem. “Ik voel me zo slecht, ik ga echt nooit meer drinken.” Milo haalt zijn hoofd van de tafel af. “Wie gaan er vandaag allemaal skiën?" Leyla schenkt haar drinken in. “Ik denk iedereen op Miel na.” Antwoord Robbie. “Ik blijf ook wel hier, ik heb blaren en die doen echt pijn, komt denk ik door die schoenen.” Koen houdt zijn voet boven de tafel. "gadverdamme doe normaal.” Carmen duwt zijn been naar beneden.