Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

59

1 week later

Sophie

“Zijn we er bijna?” Ik zet mijn zonnebril op mijn hoofd. “Doe nou niet zo ongeduldig.” Matthy legt zijn hand op mijn been. “Het duurt echt lang." Ik leg mijn hand op die van hem. “We zijn er bijna.” hij knijpt zachtjes in mijn been. Ik zucht en staar naar buiten. Hij zegt dit altijd, dat we er bijna zijn. En uiteindelijk duurt het dan nog een uur ofzo. "Soof, klaar nou.” hij pakt onze handen op en schakelt. 

Matthy parkeert zijn auto. “Is het hier?” ik kijk om mij heen. We zijn in een schattige woonwijk in het dorp waar zijn ouders ook wonen. Ik vind het echt leuk dat hij zo dicht bij ze gaat wonen. Ik zal vorige weer eigenlijk mee gaan toen hij het huis ging bezichtigen, maar ik zat toen ziek thuis. Matthy maakt zijn gordel los en stapt uit. Hij maakt mijn deur open. Ik pak zijn hand en loop met hem mee richting het huis. Er was geen plek voor de deur dus is hij aan het einde van zijn straat geparkeerd.

Hij maakt de voordeur open en stapt naar binnen. Ik loop achter hem aan. Ik kijk om me heen. Natuurlijk had ik het huis wel al op foto’s gezien maar dit is toch anders. Het is wel nog helemaal kaal dus Matthy zal er wel veel werk aan hebben, maar ik help hem met alle plezier. We lopen samen het huis door en hij vertelt bij elke kamer een beetje wat hij daar wilt gaan doen. Nu ik hier zo sta, voelt het allemaal wel in een keer echt. De jongens gaan echt allemaal uit huis. Ik wou het eerst niet geloven. “En dit is de badkamer.” hij maakt de deur open. Ik kijk even rond en het is echt wel een grote badkamer. 

“En wat vond je ervan?" Matthy houdt de auto deur voor me open. “Kaal, maar ik denk dat het wel echt mooi gaat worden.” ik stap in. “Zin om even langs de ikea te gaan?” vraagt hij. “Ja is goed.” ik maak mijn gordel vast. Matthy gooit de deur dicht en stapt ook in. “kan je even navigatie aan zetten?” vraagt hij. Ik pak mijn telefoon erbij en zet google maps aan. 

“Karretje nodig?” Ik wijs naar de rij met karren. “Doe maar voor de zekerheid met jou weten we het nooit.” Matthy pakt zijn portemonnee uit zijn zak en haalt er een muntje uit. Ik pak hem aan en pak een karretje. “Geef maar.” Matthy pakt het karretje aan. Ik pak zijn bovenarm vast en we lopen de winkel in. “Heb je al enig idee wat voor kleuren je een beetje in je huis wilt?” vraag ik hem. “Ik vond dit mooi kijk.” hij pakt zijn telefoon en laat wat foto’s zien van ingerichte woon en slaapkamers.
“Die bank is leuk!” Ik wijs naar een lichtgrijze bank. Matthy pakt zijn telefoon en maakt er even een foto van. “En dan met roze kussen en een dekentje.” Ik ga zitten op de bank. "Ja, dat wordt hem niet.” Matthy trekt me van de bank en we lopen door.

We staan in de rij voor de kassa. Ik leg alle spullen op de band. “Dus je gaat hier serieus allemaal mee slapen?” Matthy kijkt me verbaasd aan. Hij wijst naar 3 knuffels. Ik kon gewoon niet kiezen, ze waren alle 3 zo schattig. “Ja.” knik ik. Matthy rolt zijn ogen en geeft me daarna een kus op me wang. Na de knuffels heb ik ook nog wat andere dingen uitgezocht voor in Matthy zijn huis alvast. Gewoon wat simpele spullen zoals opberg bakken maar ook een leuke spiegel.