Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

56

2 dagen later

Sophie

Ik lig op Matthy zijn bed, hij is een video aan het opnemen. Zo te horen een fifa video want hij is soms aardig hard aan het schreeuwen. Ik ben wat dingen voor werk aan het doen. Ik had toch niet veel anders kunnen doen dus dan kan ik deze tijd beter besteden aan werk. Ik pak even snel mijn telefoon en zie dat ik 5 gemiste oproepen van Carmen heb. Ik stuur haar een appje met ‘?’. Ik leg mijn telefoon weer weg en ga verder met werk. 

Na een paar minuten pak ik mijn telefoon weer op en zie dat ze me weer een aantal keer heeft gebeld. Ik wil haar terugbellen als ze mij weer belt. Ik spring van Matthy zijn bed af en ren naar de gang. Ik wil niet door zijn video heen gaan praten ofzo. Ik neem de telefoon op. "Soof, waarom neem jij niet op.” zegt ze snel. “Telefoon stond op stil.” ik zet haar op luidspreker. “Leyla is er achter gekomen van Milo en ze is echt heel boos.” hoor ik haar door de telefoon heen schreeuwen. Waarom word ik hier nou weer in betrokken? Ik wist dat dit binnenkort wel zou gaan gebeuren, maar zo snel? Het feestje was zaterdag en het is vandaag maandag. “En nu?” zeg ik in paniek terug. “Ik kom die kant op, is die kale er?” Ik hoor dat ze haar sleutels pakt en de deur dichtgooit. “Hij eet hier dus hij kan er elk moment zijn.” Ik loop naar de woonkamer. Ik weet dat de jongens elke maandag met zijn allen eten dus Milo moet er wel zijn zo. “Is er nog niet.” zeg ik. “Ik zie je zo.” Ze hangt het gesprek op. 

"Koen-sos." schreeuw ik tegen Koen, die nietsvermoedend op de bank zit. “Wat is er?” Hij kijkt me verbaasd aan. “Leyla is heel boos op Miel hoor ik net van Car.” ik ga naast hem op de bank zitten. “Wat hoezo?” Raoul komt de keuken uitlopen. “Miel heeft weer allemaal chicks lopen zoenen op dat feestje.” Koen laat het filmpje aan hem zien. Ik dacht eerst dat het er dus maar 1 was, maar blijkbaar toen Matthy en ik weg waren heeft hij met nog 2 meiden gezoend. Volgens mij heeft er ook eentje bij hem geslapen. Althans dat hoorde ik dan van Koen. “En nu?” Raoul kijkt ons verbaasd aan. “Car komt hier heen die had haar gesproken.” Ik sta op en loop weer naar de kamer van Matthy.

“Waarom liep je weg?” vraagt Matthy terwijl ik naast hem ga zitten. “Car belde, Leyla is weer eens boos op Milo.” ik rol met mijn ogen. “Hadden we allemaal verwacht.” hij strekt zijn armen. “Trouwens ik wil even met je praten Sophie.” zegt hij serieus. Praten waarover? Ik heb toch niet iets gedaan? Dalijk wil hij het uitmaken. Of nog erger, dadelijk gaat hij naar Rowena. Al heb ik gelukkig niet veel meer van haar gehoord, maar dat zal ook niet lang duren waarschijnlijk want ze is wel steeds de eerste die de foto’s van mij en Matthy liked. "Sophie, kom mee nu.” Carmen komt de kamer binnen stormen en trekt mij van de stoel af. “Rustig, ik kom al.” ik loop achter haar aan. Al wil ik wel echt weten waar Matthy het over wil hebben met me. Hij keek best wel serieus en ik ben bang dat het dadelijk inderdaad iets ergs is. 

“Dus nu wil ze hem nooit meer zien?” Lacht Robbie. “Robbie het is niet grappig, dalijk valt heel onze vriendengroep uit elkaar.” Carmen loopt heen en weer door de woonkamer. “Maar wat nu dan?” vraagt Matthy. “We gaan ze laten praten.” ik sta op van de bank. Ik voel me nu net alsof ik een masterplan bedacht heb, al is dat de logische oplossing. “Morgen middag halen we ze hier allebei heen.” zeg ik.  “Als je het over de duivel hebt.” Koen wijst naar Milo die de woonkamer in komt lopen. Carmen loopt naar hem toe en trekt hem aan zijn oor mee. “Auw, hee joh." roept hij. “Zit!” Carmen wijst naar de bank. Milo gaat snel zitten en kijkt ons allemaal vragend aan.

“Ik heb al tegen haar gezegd dat ik geen relatie wil, al iets van 2 keer.” Milo kijkt ons allemaal aan. “Jullie gaan morgen praten en jullie maken het maar goed.” Carmen verheft haar stem. “Car rustig.” Robbie komt naast haar staan en legt een hand op haar schouder. “Ik begrijp Carmen wel, Ik kies geen kant maar jullie moeten dit even uitpraten.” Ik haal mijn schouders op. “Leyla is hopeloos verliefd op hem, dat is altijd al zo geweest.” Koen neemt een slok van zijn drinken. “Ik hou me hier buiten en jij ook.” Matthy kijkt me streng aan. “Ik probeer het alleen maar op te lossen voor ze.” zeg ik fel terug. “Hou je er gewoon buiten Sophie, is dat zo moeilijk.” Hij verheft zijn stem. “Leyla is een van onze beste vriendinnen, we moeten haar steunen.” ik wijs naar Carmen en mezelf. “Leyla heeft je alleen maar gezeik opgeleverd en niet zeggen dat dat niet waar is, want je weet heel goed dat het zo is.” Matthy slaat zijn armen over elkaar. “Het is ook niet waar Matthy, We helpen haar alleen maar.” zeg ik. Waarom doe ik dit? Ik wil helemaal geen ruzie met Matthy en misschien heeft hij ook wel gelijk. Leyla heeft nou eenmaal vaak problemen en Carmen en ik lossen het altijd voor haar op. Maar daar zijn vriendinnen toch voor? Ik voel een schuldgevoel op komen, misschien heeft Matthy gelijk en moet ik me er wel een keer buiten houden. Maar Leyla is mijn beste vriendin, ik kan haar niet in de steek laten. Ik kijk Matthy aan en zie dat zijn lieve uitstraling plaats heeft gemaakt voor een heel andere uitstraling. Eentje die ik nog maar weinig heb gezien. “Ik vraag je een fucking ding Sophie of je jezelf er gewoon buiten kan houden. Want als Leyla dalijk weer boos op jou is moet ik je weer zien te troosten!” schreeuwt hij. Ik schrik van zijn reactie en ik ben niet de enige, alle ogen zijn op ons gericht. “Mat doe even rustig.” zegt Raoul. “Roel ik ben er gewoon klaar mee, het is altijd wel wat met Leyla.” Matthy staat boos op en loopt naar zijn kamer. Hij smijt zijn deur dicht en op dat moment heb ik mijn gevoelens niet meer onder controle. Tranen stromen over mijn wangen. Het is nu wel zeker waarom hij wou praten. Matthy is bijna nog nooit boos op me geworden. Matthy wordt überhaupt nooit boos. Carmen komt naast mij zitten. Ze wil me omhelzen, maar ik ren weg. Ik ren naar de tuin, naar het schuurtje. Ik laat me zakken tegen de muur en laat mijn hoofd in mijn handen vallen.