Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

78

Sophie

Ik voel dat er ogen gericht op me zijn. Wat ook helemaal niet raar is aangezien ik op het punt sta om mijn vriend in het openbaar een lapdance te geven. Ik kan gelukkig nooit zo veel schaamde pakken als Koen heeft gedaan net. Ik wil net op zijn schoot springen als Carmen en Sven de tuin in komen rennen. Ik werp een snelle ‘help me’ blik naar Carmen. Gelukkig weet ze precies wat ik bedoel en pakt ze er een stoel bij. “Zitten jij!” ze zet Sven neer op de stoel. Ik werp een snelle lach naar Matthy en spring dan op zijn schoot. Ik beweeg me een beetje heen en weer op zijn schoot. Ik voel dat hij opgewonden wordt. Ik kijk hem snel aan en zie hem met rode wangen naar me kijken. “Nu niet verlegen worden he Mat!” roept Koen. Ik ga andersom op zijn schoot zitten en laat hem mijn shirt uittrekken. Wat gelukkig kan aangezien ik mijn bikini aan heb. Ik werp een snelle blik naar rechts en zie dat Carmen er ook al helemaal vol gaat. “Jij bent zo de sjaak dalijk.” fluistert Matthy in mijn oor. Ik knipoog naar hem en ga dan weer van zijn schoot af. Hij pakt mijn arm en trekt me terug, waardoor ik in zijn armen val. Hij twijfelt geen seconden en drukt zijn lippen op de mijne. Na een aantal seconden stop ik de zoen om een beetje op adem te kunnen komen. “Jullie zijn helemaal gek joh.” Lieke komt naar ons toe gelopen. “Kijk is rechts achter me.” zegt ze zachtjes. Ik kijk snel achter haar en zie daar op de eerste rij nog wel Rowena staan. En de blik die ze op haar gezicht heeft zegt genoeg.
Jaloezie.
En niet zomaar jaloezie, maar pure jaloezie. Ik word er gewoon een beetje bang van als ik er te lang naar kijk. 

“Wat zijn we ook een top duo.” Carmen geeft me een beker aan. “Zeg dat wel he.” ik pak de beker aan en neem een slok. “Hoelaat is het eigenlijk?” vraagt ze. Ik pak mijn telefoon uit mijn broekzak en laat haar de tijd zien. “Kwart voor twaalf pas, voor mijn gevoel gaat de tijd veel sneller.” zegt ze. Ze heeft gelijk. Als ik niet naar de tijd had gekeken was het voor mijn gevoel ook al iets van 2 uur ofzo. De meeste mensen zijn er nog. Ik heb Rowena tot nu toe gelukkig niet meer gespot. Ik hoop eigenlijk dat ze na het zien van die lapdance gewoon naar huis is gegaan. “Zag je die blik van Rowena.” ik neem nog een slok van mijn drinken. "Ja, alsof ze je wel af wou maken.” zegt Carmen terug. Ik had gezegd dat ik de volwassene zou blijven maar dit zie ik toch wel weer als een puntje voor mij. 
Sophie: 2, Rowena: nog steeds 0.

Ik praat nog een beetje door met Carmen als ik door heb dat ze de hele tijd achter me aan het kijken is. “Wat is er?” vraag ik haar. “Nou dit wil je nog weleens zien.” ze pakt mijn schouders en draait me om. Het duurt niet lang voordat ik door heb wat ik moet zien. Rowena probeert weer een poging te doen bij Matthy. Ze lacht overdreven en legt haar hand op zijn bovenarm. Ik werp een snelle blik naar Matthy die haar oncomfortabel aankijkt. “Ik ben haar nu zat.” ik zet mijn beker hard op de tafel neer wat ervoor zorgt dat de helft van mijn drinken er uit valt. “Wacht.” Carmen houd me tegen. “Even niet eigenwijs doen en gewoon even kijken.” zegt ze streng. Ik forceer mijn ogen naar Matthy en Rowena die staan te praten. Matthy nog steeds met een oncomfortabele blik en Rowena nog steeds met die domme lach. Het duurt niet lang voordat Matthy een stapje naar achter doet en haar hand van zijn arm af duwt. Ik denk dat hij doorhad dat ik stond te kijken want hij werpt me een snelle blik. Ik kijk hem terug aan met de hoop dat hij hierheen komt, maar volgens mij begrijpt hij het niet zo goed dus loop ik maar naar hem toe. 

Ik ga naast hem staan en geef hem een snelle kus. Hij legt zijn hand om mijn middel heen. “Hey Rowena, heb je het naar je zin?” vraag ik aan het meisje dat met een verbaasd gezicht voor me staat. “Ja heel erg!” zegt ze lachend terug. Ik durf te wedden dat die lach nep is. “Gelukkig!” Zeg ik met mijn nepste lach terug. Niet dat dat mij heel veel beter maakt, maar op dit moment maakt het me ook allemaal niet meer uit.