Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

82

Sophie

“Dus je werd boos omdat dat kind zei dat je een groot voorhoofd had?” ik neem vol verbazing een hap van mijn kipnugget. “Ja.” zegt Milo zelfverzekerd. “Dat kind had nog gelijk ook.” Lacht Koen. Milo kijkt op en gooit een van zijn frietjes naar Koen toe “Ik ben tenminste geen ginger.” “Hou je mond bolle.” zegt Koen geïrriteerd. “Jongens nu is het wel weer genoeg.” zegt Carmen. Ik vind het altijd wel mooi om te zien dat Koen altijd iedereen belachelijk maakt, maar als iemand wat terug zegt hij dan boos wordt. Ik dacht echt dat na onze opleiding hij uit deze fase zou groeien, maar blijkbaar niet. “Ik vind dit wel heel grappig hoor als ik eerlijk moet zijn.” lach ik. Ik had beter niks kunnen zeggen want ik krijg al snel een paar boze blikken naar me toe gericht.

Matthy is aan het gamen, ik ben even ons bed opnieuw aan het opmaken want dat mocht ook wel eens weer gebeuren. “Mat waar liggen jouw dekbedovertrekken?" ik zoek door zijn kast heen. “In de gangkast.” zegt hij snel. Als er een ding is wat ik het afgelopen half jaar heb geleerd is dat ik hem echt niet moet storen als hij aan het gamen is. Ik loop naar de gangkast en zoek daar naar een dekbedovertrek. Wel echt een rare plek ervoor eigenlijk, maar het verbaast me ook niet aangezien heel de kast vol zit met spullen van Matthy. 

Ik zoek een beetje op de plankjes als ik een dekbedovertrek zie liggen. Wel helemaal achteraan de plank. Ik buig een beetje in de kast en wil het dekbedovertrek pakken. Ik hoor een harde schreeuw uit onze kamer komen, waardoor ik schrik en mijn hoofd stoot tegen de plank. En niet zo zachtjes ook. Het duurt niet lang voordat mijn zicht steeds donkerder word. Ik laat mezelf tegen de muur zakken en ga heel even op de grond zitten. Ik roep Matthy, maar hij hoort me niet. “Mat!” roep ik nog een keer. 
Nog steeds krijg ik geen reactie. Wel hoor ik iemand de trap af lopen. “Soof?” Robbie komt voor mij staan. “Wat de fuck ben jij aan het doen.” 

“Ik heb zo hard mijn hoofd gestoten, het voelt echt alsof ik elk moment ga flauwvallen." zeg ik zachtjes. Ik merk dat ik bijna wegval, maar probeer toch bij bewustzijn te blijven. “Wacht.” Robbie rent naar de keuken

“Neem even een paar goede slokken.” Robbie geeft me een blikje cola aan. Ik doe wat hij zegt en neem een paar grote slokken. "Kom, je moet even op bed gaan zitten voor de zekerheid.”
Ik sta op, maar zak direct door mijn benen heen. Robbie vangt me op en helpt me naar de kamer te lopen. Hij maakt de deur open en zet me neer op bed. Hij tikt Matthy aan en gaat dan naast mij op bed zitten. Matthy zet zijn koptelefoon af en draait zich om. “Wat is er?” “Deze kluns hier viel net bijna flauw.” zegt Robbie. Matthy zijn ogen vergroten. Hij staat op van zijn stoel en komt aan de andere kant van mij zitten. “Wat is er gebeurd?" vraagt hij bezorgd. Hij legt zijn hand op mijn rug. “Ik schrok van geschreeuw en toen stootte ik zo hard mijn hoofd.” ik leg mijn hand tegen mijn voorhoofd aan. “Waarom riep je niet?” hij kijkt me serieus aan. “Ik riep je meerdere keren, maar je hoorde me niet.” zeg ik. “Sorry.” zegt hij schuldig. “Gaat het weer?” vraagt Robbie. “Ja hoor, dankjewel Rob.” lach ik lief. Robbie staat op en loopt weer de kamer uit. "Oke, jij gaat even hier zitten en dan ga ik ons bed opmaken.” Matthy zet me neer op zijn stoel en verdwijnt de kamer uit. 

Hij komt terug lopen met het dekbedovertrek in zijn handen. “Je bent echt een kluns.” lacht hij. “Oeps.” ik haal mijn schouders op en draai mezelf naar zijn computer. Ik zie een spel open staan en hoor door zijn koptelefoon wat mensen praten. Ik zet de koptelefoon op en luister naar wie ik allemaal hoor. “Mat start nieuw potje.” hoor ik Koen zeggen. “Oke.” probeer ik met een mannelijke stem te zeggen. "Sophie, we weten dat jij dat bent.” zegt Koen. “Soofje!” hoor ik iemand roepen. Ik weet niet meteen wie het is, maar na even na te denken hoor ik dat het Rick is. “Rickje!” zeg ik terug. “Waar is Mat?” hoor ik Raoul vragen. “Die is even ons bed op aan het maken.” 
“Is dat niet een taak voor jou?” vraagt Koen. “Grapje.” zegt hij snel er achter aan. Ik zet de koptelefoon af en sta op “Ik ben zo terug.” Matthy steekt zijn duim op. Ik loop de kamer uit en sprint de trap op.

“Soof?” hoor ik Koen roepen. Ik sta aan de andere kant van zijn deur te luisteren. HIj denkt waarschijnlijk dat ik boos weg ben gegaan. Ik maak zachtjes zijn deur open en grijp een kussen van zijn bed. “Laat dat kussen vallen.” hij draait zich naar me toe. "Jezus, jij bent zo voorspelbaar.” lacht hij. "Hoi, Koentje bestie.” Ik laat me neer vallen op zijn bed. “Jongens help, Soof is hier.” zegt hij snel in zijn microfoon. “Je kan ook overdrijven.” ik speel wat met het kussen dat ik vast heb. “Hier ben je.” Matthy staat in Koen zijn deuropening. Hij komt ook op Koen zijn bed zitten en geeft me een snelle kus. “Ieuw, niet in mijn kamer!” schreeuwt Koen. “Wat is hier allemaal gaande?” Raoul komt lachend de kamer inlopen. “Mat zijn smurf was weer even ontspoort.” zegt Koen. “Wat?!” ik gooi het kussen dat ik vast heb naar Koen zijn hoofd. "Mat, hou je kleuter onder controle." lacht Koen. “Kom we gaan.” Matthy en trekt me van het bed af. Ik loop achter hem aan de kamer uit. 

“Je bent me er toch eentje.” Matthy geeft me een kus op mijn wang. Ik lach en maak mijn tandenborstel nat. Ik poets mijn tanden terwijl Matthy zijn gezicht nog even wast. “Film kijken zo?” vraagt hij. Ik knik en steek mijn duim op.