Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

47

Sophie

“Ik denk dat ze er zijn, ik zie je vanavond ja?” zeg ik door de telefoon heen. “Is goed, bel me maar als je thuis bent dan haal ik je op.” zegt Matthy vanaf de andere kant van de lijn. “Zal ik doen, doei hou van je.” ik hang de telefoon op en kijk even snel naar buiten. Ik zie inderdaad dat Lieke haar auto voor de deur van de flat staat. Ik pak mijn tasje snel van de tafel af en neem dan de lift naar beneden.

“Hey moppies.” Ik doe de autodeur dicht en maak mijn gordel vast. “Wat zie je er leuk uit, meid." zegt Carmen lachend. Het duurt even voordat ik het door heb maar Carmen heeft dezelfde jurk aan, alleen dan in het groen. “Zo toevallig.” lacht Lieke.

Na een klein kwartiertje rijden komen we aan bij de plek waar we met de andere meiden hebben afgesproken. De andere meiden staan er allemaal al. Ik stap uit en geef Leyla en Jamie een knuffel. Ik ben echt geen gemeen mens dus ik loop als laatste naar Rowena en geef haar ook een knuffel. Ik denk niet dat ze het had verwacht want ze keek een beetje raar, maar ik ga haar niet laten zien dat ik er zo erg mee zit dat ze haar ogen niet van mijn vriend af kan houden. We lopen met z'n allen even door de stad heen en ik en Carmen maken nog even een paar leuke foto’s.

Na een rondje gelopen te hebben vinden we eindelijk een leuk tentje. We gaan zitten en bestellen allemaal wat te drinken en iets kleins om te eten aangezien niemand van ons nog geluncht had. Carmen zit naast me en we maken een paar selfies. “Ik wil er ook op!” Jamie staat op en komt achter ons staan. Ik geef mijn telefoon aan Leyla die tegenover mij zit en sta ook op. We poseren een beetje en trekken nog wat gekke gezichten. Ik ga weer zitten en Leyla geeft mijn telefoon weer terug. Ons eten is er toch nog niet dus ik zoek de foto's even uit. De beste stuur ik gelijk in de groep en ik plaats er eentje. 

“Maar Sophie, hoe kennen jij en Matthy elkaar dan?” Rowena kijkt mij vragend aan. Deze afgelopen tien minuten heeft Rowena mij en Carmen alleen maar lopen ondervragen over Matthy en Sven. Waarom ze het doet? Ik heb geen idee, maar het wordt nu wel een beetje vervelend. Het liefst vertel ik haar nu dat ze gewoon haar mond moet houden en zich met haar eigen zaken bezig moet houden. Maar ik ga haar laten zien dat ik hier ver boven sta. Ik zet een grote lach op en vertel vrolijk aan haar hoe ik Matthy heb leren kennen. Ze knikt maar zegt verder niks. Ik neem de laatste hap van mijn eten. Het is nu al half vijf en de zon schijnt gewoon nog steeds. Ik zet daarom maar mijn zonnebril op. “En jij Carmen, hoe ken jij Sven?” vraagt Rowena nu aan Carmen. Ik hoor Carmen duidelijk zuchten. Ze zet haar zonnebril af en neemt een slok van haar drinken. “Nou Rowena zal ik jou dat even uitleggen.” zegt ze met een harde toon. “Ik denk niet dat dat heel erg uitmaakt, toch?" zegt Lieke snel tussen door. Ze kijkt ons schuldig aan en zegt stilletjes sorry. Ik weet dat Lieke hier niks aan kan doen. Ik lach even naar haar dat het oké is en neem dan ook een slok van mijn drinken. Rowena zucht en neemt nog een hap van haar eten.

“Sorry Liek, maar ik ben echt een beetje klaar met Rowena.” zegt Carmen. Het is nu alweer een uurtje later. Het begint ook steeds drukker te worden op het terras. Jamie moest wat eerder weg en nam gelukkig Rowena mee. Ik heb Matthy ook al gebeld of hij mij kon komen ophalen. Hij kan er dus elk moment zijn. “Het spijt me meiden dat ze zo doet, ik ken haar helemaal niet zo en ik zal ook wel echt even met haar praten binnenkort.” Lieke kijkt ons schuldig aan. “Ik vind haar wel aardig, alleen als het om een van de jongens gaat doet ze inderdaad raar.” Leyla haalt haar schouders op. “Ze is ook niet gemeen.” zeg ik. En dat meen ik ook echt. Ze is verder wel een aardig meisje, ik heb net ook gewoon een normaal gesprek met haar kunnen voeren. Maar nog steeds vertrouw ik haar niet helemaal. Carmen daar in tegen moet echt niks meer van haar weten. “Kijk eens wie daar is.” Lieke wijst naar iets achter me. Ik draai me om en zie Matthy komen aanlopen met een bosje bloemen in zijn handen. Ik sta op en loop naar hem toe. “Hey schat.” ik geef hem een kus. “Kijk eens.” hij geeft me het bosje bloemen aan. Het zijn mooie roze rozen. Ik pak de bloemen aan en omhels hem. “Dankjewel.” lach ik naar hem. Hij geeft me een kus. Ik loop terug naar de tafel en pak mijn tasje. Ik geef Lieke wat geld zodat ze zo kan betalen en zeg de meiden gedag. Matthy pakt mijn hand en ik loop met hem mee naar zijn auto. 

“Wat de fack, dat deed ze ook bij mij.” Matthy schakelt zijn auto door naar een andere versnelling. "Ja, ik vind het dus ook raar.” Ik kijk even naar buiten. Ik heb Matthy net alles verteld van wat er allemaal gebeurd is net. Hij is zelf ook een beetje verbaasd. Ik pak mijn telefoon en maak een paar mooie foto’s van de rozen. Ik plaats er een op mijn verhaal. “Naar wie wil je?” vraagt Matthy. “We gaan wel naar mij.” zeg ik. Hij slaat af en vervolgt de weg naar mijn huis.